Stawiski w 1585 roku były własnością Andrzej Węgierskiego. W drugiej połowie XVII wieku, były własnością Fortunata Zamoyskiego, herbu Grzymała, Łowczego Ziemi Łomżyńskiej i Starosty Wysokodworskiego[1]. W XVIII w. należały do Kramkowskich a następnie do Kisielnickich. W skład dóbr wchodziły w 1886 folwark Stawiski, miasto Stawiski, wieś Chmielewo i wieś Budy Stawiskie[2].
W skład folwarku wchodziła cześć rezydencjonalna z murowanym dworem i parkiem oraz część gospodarcza. Ostatnie założenie dworskie zostało w drugiej połowie XIX wieku w stylu neogotyku angielskiego.
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku folwark zamieszkiwało 241 osób w 14 budynkach mieszkalnych[3]. Miejscowość należała do miejscowej parafii rzymskokatolickiej. Podlegała pod Sąd Grodzki w Stawiskach i Okręgowy w Łomży; właściwy urząd pocztowy mieścił się w m. Stawiski[4].
W wyniku dwóch wojen światowych folwark został poważnie zniszczony. W trakcie działań wojennych w 1939 spłonął dwór. W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 folwark znalazł się pod okupacją sowiecką. Wycofujące się oddziały radzieckie dokonały następnych zniszczeń. Z założenia dworskiego do czasów obecnych zachowała się jedynie brama wjazdowa z herbami Topór i Radwan[6].
Po wyzwoleniu majątek został rozparcelowany przez polskie władze komunistyczne. Na terenie folwarku powstało Państwowe Gospodarstwo Rolne.
Zabytki
Brama Kisielnickich zabytek wpisany do rejestru zabytków województwa podlaskiego pod numerem 75 z 29.04.1980.
↑Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 48.
↑Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 71.
