Do czasu lokowania w jej pobliżu przez księcia wielkopolskiego Przemysła II miasta Gostynia1 kwietnia1278, wieś ta zwana była po prostu Gostyniem.
Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z roku 1301. Wieś należała do rodu Awdańców, a później Łodziów. Od roku 1301 do połowy XIX wieku wieś należała do proboszczów parafii starogostyńskiej, którymi zostawali zakonnicy benedyktyńscy z Lubinia. Wieś duchowna Gostyń Stary, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie kościańskim województwa poznańskiego[3].
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Gostyń Stary należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Kröben (krobskim) w rejencji poznańskiej[4]. Gostyń Stary należał do okręgu gostyńskiego tego powiatu i stanowił odrębny majątek, którego właścicielami byli wówczas (1846) księża filipini[4]. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 202 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 21 dymów (domostw)[4].
Wieś rycerska, własność spadkobierców rodziny Potworowskich, położona była w 1909 roku w powiecie gostyńskim rejencji poznańskiej w Wielkim Księstwie Poznańskim[5].
Ks.dr Ludwik Sobkowski, dr Ludwik Krotoski, Stary Gostyń. Monografia. Poznań,1938.[6]
Katalog zabytków sztuki w Polsce. Tom V.Województwo poznańskie. Zeszyt 4. Powiat Gostyński.Inwent. przeprowadziła Z. Białłowicz-Krygierowa. Warszawa, Instytut Sztuki P.A.N.,1961.[7]
Z. Perzanowski, Opactwo benedyktyńskie w Lubiniu. Ossolineum, 1978.
Kodeks Dyplomatyczny Wielkopolski. Seria nowa, zeszyt 1. Dokumenty opactwa benedyktynów w Lubiniu z XIII - XV wieku. Opracował i wydał Zbigniew Perzanowski. Warszawa - Poznań, PWN, 1975.
H. Musielak, Związki Polski z krajem nadmozańskim (Leodium) i Północną Francją w Średniowieczu. Głos Katolicki. Paryż, nr 20 (1224), 19 maja 1985.
↑Księga adresowa polskich właścicieli ziemskich Wielkiego Księstwa Poznańskiego z uwzglednieniem powiatu, stacyi poczty, telegrafu, dworca, Poznań 1909, s. 8.
↑Szczegółowa notaka na str. 41-42, w której jest mowa m.in. o "obrazie Matki Boskiej z Dzieciątkiem z 1645 r.w sukience srebrnej pocz. w. XVIII; przy obrazie ok. 20 wot w w. XVII-XIX, najstarsze 1645".