Staroleśny Potok

Staroleśny Potok poniżej Warzęchowego Stawu
Staroleśny Potok

Staroleśny Potok (słow. Veľký Studený potok, niem. Großer Kohlbach, węg. Nagy-Tar-patak) – główny ciek wodny Doliny Staroleśnej, wypływający ze Zbójnickiego Oka na wysokości ok. 1990 m n.p.m. Na górnym odcinku płynie częściowo pod złomami. Na wysokości Staroleśnej Polany łączy się z Małą Zimną Wodą i razem tworzą potok Zimna Woda.

Staroleśny Potok ma 3 główne dopływy. Z prawej orograficznie strony zasila go strumyk płynący z Długiego Stawu Staroleśnego i Warzęchowego Stawu (częściowo podziemnie). Z lewej strony zasila go w górnym biegu Siwy Potok (Siwa Woda) wypływający z Siwych Stawów, niżej zaś strumyk wypływający spod Pośredniej Grani i uchodzący do Staroleśnego Potoku w rejonie Wyżniego Staroleśnego Ogrodu. W tym stale wilgotnym miejscu rozwijają się bujne zespoły ziołorośli. Na kamieniach często odpoczywają tutaj turyści.

Na odcinku poniżej Długiego Stawu i Warzęchowego Stawu na ścianie stawiarskiej przegradzającej dolinę dopływ Staroleśny Potoku spada kilkoma wodospadami.

Nazwa

W języku polskim nazwa potoku, podobnie jak i nazwa całej doliny pochodzą od nazwy wsi Stara Leśna, której mieszkańcy mieli w niej w przeszłości swoje pastwiska.

Nazwa słowacka (Veľký Studený potok), podobnie jak i nazwa potoku w sąsiedniej dolinie (Malý Studený potok) oraz nazwy samych dolin (Veľká Studená dolina i Malá Studená Dolina) związane są zapewne z subiektywnymi odczuciami zimna nieznanych nam, dawnych twórców tych nazw, przy czym nie jesteśmy dziś w stanie określić, które "zimne" nazwy były pierwotne: potoków czy dolin.

W językach niemieckim i węgierskim pochodzenie nazw jest bardziej złożone, gdyż pierwotnie, już w XV w., nosicielem miana "Łysa Góra" (niem. Kahlberg, węg. Tarhegy) był szczyt wznoszącej się nad doliną Pośredniej Grani. Z niego nazwy przeszły na dolinę, a z niej na potok, który nazywano Kahlbach i Tar-patak - chociaż oczywiście sam potok nie mógł być łysy. Spiscy Niemcy wkrótce przekręcili nazwę na Kohlbach i w tej postaci weszła ona do oficjalnej kartografii i literatury[1].

Szlaki turystyczne

Szlak niebieski – niebieski szlak znad Wodospadów Zimnej Wody i od Rainerowej Chatki wzdłuż Staroleśnego Potoku do Schroniska Zbójnickiego i dalej na Rohatkę.
  • Czas przejścia od Rainerowej Chatki do schroniska: 2:15 h, ↓ 1:45 h
  • Czas przejścia od schroniska na przełęcz: 1:15 h, ↓ 55 min[2]
 Osobny artykuł: Potoki tatrzańskie.

Przypisy

  1. ↑ Bohuš Ivan: Názvoslovie Vysokých Tatier. Veľký Studený potok, w: "Vysoké Tatry" nr 1/1982, s. 33
  2. ↑ Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Wysokie i Bielskie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-88-0.

Bibliografia

  • Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
  • Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. II. Latchorzew: Wyd. Trawers, 1998. ISBN 83-901580-8-6.
  • Tatry Wysokie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. ISBN 83-87873-26-8.