Stanisław Piotr Getter (ur. 29 kwietnia 1876 w Warszawie, zm. 16 czerwca 1947 w Krakowie[1]) – polski rzeźbiarz.
Umiejętności plastyczne zaczął zdobywać w zakopiańskiej Szkole Przemysłu Drzewnego, potem uczył się w innych szkołach m.in. cyzelatorstwa, praktykował w firmie odlewniczej Łopieńskich. W 1901 podjął studia rzeźbiarskie w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych
Getter i uczył się tam u Konstantego Laszczki, z przerwą w latach 1909–1914, do 1917. Po studiach żył i pracował w Krakowie. Należał do założycieli Warsztatów Krakowskich, był członkiem Stowarzyszenia Rzeźba. Poślubił malarkę Joannę z d. Seifman[2].
Specjalizował się w aktach kobiecych i portretach, choć tworzył również dzieła o tematyce religijnej. Rzeźbił w różnych materiałach, w tym w marmurze, gipsie i masach ceramicznych, odlewał też brąz[3].
Prace Gettera znajdują się w kolekcji Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Narodowego w Warszawie[4] oraz Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie[5]
Przypisy
- ↑ Trybowski 1975, s. 321
- ↑ Trybowski 1975, s. 321, 322
- ↑ Trybowski 1975, s. 322
- ↑ Trybowski 1975, s. 322
- ↑ Strona muzeum [1]
Bibliografia
- Trybowski I., 1975: Getter Stanisław Piotr. W: Maurin-Białostocka J. i in.: Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających, tom II. Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Polska Akademia Nauk, Instytut Sztuki, str. 321, 322.