Jako regimentarz wojsk koronnych tłumił w roku 1703 powstanie KozakówSemena Paleja. Był konsyliarzem ziemi chełmskiej w konfederacji sandomierskiej1704 roku[12]. W 1705 roku brał udział w bitwie warszawskiej. Wkrótce potem Rzewuski otrzymał buławę polną w 1706 i już jako hetman polny koronny dowodził prawym skrzydłem wojsk polskich podczas bitwy kaliskiej w 1706. Po wkroczeniu Karola XII na terytorium Rzeczpospolitej we wrześniu 1707 roku zajął postawę wyczekującą i nie podejmował działań[13]. Był uczestnikiem Walnej Rady Warszawskiej 1710 roku[14]. W 1715 roku wziął udział w Warszawie w radzie senatu, gdzie sprzeciwiał się antyrosyjskim planom króla Augusta II i domagał się wycofania wojska saskiego, zlikwidowania kontrybucji i zwołania sejmu. Po ograniczeniu przywilejów hetmańskich na sejmie1717 roku prowadził opozycję przeciw dworowi.
Po śmierci Adama Mikołaja Sieniawskiego, w roku 1726 został na sejmie grodzieńskim mianowany hetmanem wielkim koronnym i wojewodą podlaskim.
Jego ojciec, Michał Florian Rzewuski rozpoczął swoimi wielkimi czynami drogę rodu w stronę magnaterii, którą Rzewuscy stali się pełnoprawnie za czasów Stanisława Mateusza i co zostało przypieczętowane mianowaniem go hetmanem wielkim koronnym, drugą osobą w państwie po królu.
Majątek swojego ojca pomnożył kilkunastokrotnie. Należało do niego starostwo chełmskie, nowosielskie, lubomelskie, drohobyckie i ułonowskie. Należało do niego Muników, Rudy, Rejowiec, dobra żelechowskie, Rozdół i Derkacze. [16]
Posiadał też kamienicę na starym rynku we Lwowie (zwaną kamienicą królewską) oraz dwór w Warszawie.[17]
Żony
Był żonaty dwukrotnie. W lutym 1690 poślubił Dorotę, córkę starosty lwowskiego Jana Cetnera, a przed rokiem 1706 Ludwikę Eleonorę Kunicką (zm. 1749), podczaszankę czernichowską[13].
↑Urzędnicy województwa bełskiego i ziemi chełmskiej XIV-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Henryk Gmiterek i Ryszard Szczygieł. Kórnik 1992, s. 261.
↑Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 222.
↑Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 140
↑w tym roku uzyskał dożywocie na starostwo drohowyskie, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 205.
↑Robert Kołodziej, "Ostatni wolności naszej klejnot". Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana III Sobieskiego, Poznań 2014, s. 552, 556.
↑Robert Kołodziej, Ostatni wolności naszej klejnot. Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana III Sobieskiego, Poznań 2014, s. 562.
↑Konfederacya Generalna Ordinvm Regni & Magni Dvcatus Lithvaniæ Po niedoszłey Konwokacyey głowney Warszawskiey umowiona Roku Pańskiego 1696. dnia 29 Miesiąca Sierpnia, [1696], [b.n.s.]
↑Suffragia województw i ziem koronnych i W. X. Litewskiego zgodnie na [...] Augusta II obranego króla polskiego [...] dnia 27 VI i przy poparciu wolnej elekcjej jego [...], s. 39.
↑Diariusz Sejmu Walnego Warszawskiego 1701-1702, Warszawa 1962, s. 352.
↑Jarosław Poraziński, Sejm lubelski w 1703 roku i jego miejsce w konfliktach wewnętrznych na początku XVIII wieku, Warszawa-Poznań-Toruń 1988, s. 126.
↑Actum In Castro Sandomiriensi Sabbatho Ante Festvm Sanctorum Viti et Modesti martyrum proximo, Anno Domini millesimo sptingentesimo quarto, [b.n.s]