PROFILPELAJAR.COM

Stanisław Mańkowski
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	28 listopada 1937 ; Grabianowo
Data i miejsce śmierci	31 marca 2018 ; Warszawa
	profesor nauk technicznych
	Specjalność: Ciepłownictwo, ogrzewnictwo i wentylacja
Alma Mater	Politechnika Warszawska
Doktorat	1971 – Urządzenia cieplne i zdrowotne ; Politechnika Warszawska
Habilitacja	1976 – Inżynieria środowiska ; Politechnika Warszawska
Profesura	30 października 1989
	Nauczyciel akademicki
	Dziekan
Wydział	Inżynierii Środowiska PW
Okres spraw.	1993–1999
	Rektor
Uczelnia	Politechnika Warszawska
Okres spraw.	2002–2005
Poprzednik	Jerzy Woźnicki
Następca	Włodzimierz Kurnik
	Odznaczenia
	;

Stanisław Mańkowski (ur. 28 listopada 1937 w Grabianowie, zm. 31 marca 2018 w Warszawie) – profesor nauk technicznych, specjalista w zakresie ciepłownictwa, ogrzewnictwa i wentylacji, rektor Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Ciechanowie (2001–2002) i Politechniki Warszawskiej (2002–2005)^[1].

Życiorys

Ukończył Technikum Budowy Silników w Warszawie. W latach 1960–1965 pracował na stanowisku technik–laborant w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Warszawie (Okęcie). Był również pilotem szybowców i samolotów odrzutowych typu MiG-15 oraz LIM, do czasu gdy został usunięty z wojska ze względów politycznych. W 1961 rozpoczął studia na Wydziale Inżynierii Wodnej i Sanitarnej Politechniki Warszawskiej. Po ukończeniu studiów w 1965 podjął pracę na macierzystej uczelni na stanowisku nauczyciela akademickiego. W 1971 został starszym asystentem, a następnie po uzyskaniu stopnia doktora nauk technicznych – adiunktem. W 1976 uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego. W tym samym roku otrzymał tytuł docenta, w 1989 został profesorem nadzwyczajnym, a w 2001 profesorem zwyczajnym. W latach 1993–1999 piastował funkcję dziekana Wydziału Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej^[1].

Pod jego kierunkiem powstało ok. 80 prac dyplomowych i inżynierskich. Był również promotorem 16 zakończonych przewodów doktorskich, a także autorem ok. 20 recenzji doktorskich, 5 recenzji habilitacyjnych oraz 6 opinii o wnioskach profesorskich^[1].

Stanowiska

od 1965 – nauczyciel akademicki Politechniki Warszawskiej
1978 – kierownik Zakładu Konstrukcji Urządzeń Kotłowych i Gospodarki Cieplnej (a następnie Ciepłownictwa)
1978–1990 – wicedyrektor Instytutu Ogrzewnictwa i Wentylacji na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej
1990–1993 – dyrektor Instytutu Ogrzewnictwa i Wentylacji na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej
1992–1998 – dziekan Wydziału Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej
kierownik Komisji Senackiej ds. Kształcenia na Politechnice Warszawskiej
dyrektor Uczelnianego Centrum Badawczego Energetyki i Ochrony Środowiska Politechniki Warszawskiej
2001–2002 – pierwszy rektor (z nominacji Ministra MENiS) Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Ciechanowie
2002–2005 – rektor Politechniki Warszawskiej
2005–2008 – Dyrektor Centrum Transferu Technologii Politechniki Warszawskiej
konsultant Banku Światowego^[1]

Członkostwa

członek Polskiego Związku Inżynierów i Techników Sanitarnych Naczelnej Organizacji Technicznej
członek Komitetu Problemów Energetyki Polskiej Akademii Nauk^[2]
wielokrotny członek Komisji Rektorskich i Wydziałowych na Politechnice Warszawskiej
członek Rady Naukowej Instytutu Techniki Budowlanej
członek Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN^[1]

Nagrody, wyróżnienia, odznaczenia

Srebrny Krzyż Zasługi (1976)
Złoty Krzyż Zasługi (1980)
Nagrody Ministerstwa Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1975, 1978, 1982)
Nagroda Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych (1982)
Złota Odznaka ZNP (1978)
Złota Odznaka Zasłużony dla Politechniki Warszawskiej (1979)^[1]

Działalność pozanaukowa

Jest współautorem kilkudziesięciu wdrożeń konstrukcyjnych i technologicznych. Był także konsultantem Banku Światowego, kierownikiem zespołów autorskich w dwóch grantach Rządu Królestwa Danii (Efektywność energetyczna w budownictwie, Planowanie zaopatrzenia w energię) oraz kierownikiem grup ekspertów polskich w grantach PHARE, gdzie zajmował się planowaniem zaopatrzenia w energię Szczecina, Gdyni, Radomia. Od maja 2010 kierował jednym z zadań badawczych strategicznego projektu badawczego pt. Zintegrowany system zmniejszenia eksploatacyjnej energochłonności budynków, realizowanego przez Instytut Techniki Budowlanej i Politechnikę Poznańską^[1].

Ważne publikacje

Pomiary w inżynierii sanitarnej (1974, wyd. Arkady, współautor, ISBN 83-213-2852-0)
Projektowanie instalacji ciepłej wody użytkowej (1981, wyd. Arkady, ISBN 83-213-2984-5)
Modele i metody prognozowania zagrożeń oraz procedury zarządzania kryzysowego. Zagrożenia dla sieci ciepłowniczej, s. 335-367, wyd. W.A.T., Warszawa 2009 r. (współautor)
Główne problemy polskiego ciepłownictwa. Ref. Zamówiony. IX Forum Ciepłowników Polskich, Międzyzdroje, wrzesień 2005 r^[1].

Tłumaczenia z języka rosyjskiego

Fizyka budowli Wiaczesław Bogosławski (1975)
Procesy cieplne i wilgotnościowe w budynkach Wiaczesław Bogosławski (1985)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Stanisław Mańkowski – biogram. Centrum Informatyzacji Politechniki Warszawskiej. [dostęp 2015-10-30].
↑ Prof. dr hab. inż. Stanisław Mańkowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-10-18] .