Stanisław Kuczborski

Stanisław Kuczborski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1881
Warszawa

Data i miejsce śmierci

16 lub 17 stycznia 1911
Warszawa

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

malarstwo
kabaret

Ważne dzieła

Pogrzeb

Multimedia w Wikimedia Commons
Taniec wokół chochoła (1904)
Pogrzeb (1904), Muzeum Narodowe w Krakowie

Stanisław Kuczborski (ur. 1881 w Warszawie, zm. 16 lub 17 stycznia 1911 tamże) – malarz, rysownik, autor karykatur i plakatów, artysta kabaretowy. Jego matka, Klotylda z Gierymskich Kuczborska, była rodzoną siostrą dwóch słynnych malarzy – Aleksandra i Maksymiliana Gierymskich.

Życiorys

Uczeń krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie uczęszczał do pracowni Józefa Unierzyskiego, Leona Wyczółkowskiego i Jana Stanisławskiego. Związany z cyganerią krakowską, był jednym z inicjatorów założenia w kawiarni Jana Michalika w Krakowie kabaretu „Zielony Balonik”[1]. Wielokrotnie uczestniczył w jego programach jako wykonawca. W małżeństwie z Zofią Munk miał córkę Irenę (1907–1971), która – za przykładem ojca – również uprawiała malarstwo, grafikę, rysunek i plakat.

W 1906 roku w konkursie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych otrzymał odznaczenie za obraz pt. Pogrzeb (olej na płótnie, 1904), którego akcja rozgrywa się przed wiejską chatą w dawnych podkrakowskich Bronowicach[1][2][3].

Zmarł 16 lub 17 stycznia 1911 roku w Warszawie, we własnym mieszkaniu-pracowni przy ul. Szczyglej 12, wskutek zatrucia ulatniającym się gazem z nieszczelnego podłączenia piecyka gazowego[2][4]. 20 stycznia 1911 roku, po nabożeństwie żałobnym, odprawionym przez ks. Apolinarego Kwiecińskiego w warszawskim kościele Świętego Krzyża, został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[5].

Przypisy

  1. ↑ a b Światosław Lenartowicz: Stanisław Kuczborski (1881–1911). Pogrzeb, 1904. Zakup, 1986. [w:] iMNK – Wirtualne Muzeum Narodowe w Krakowie. imnk.pl > artyści > K > Stanisław Kuczborski [on-line]. Muzeum Narodowe w Krakowie, 2010. [dostęp 2017-08-13].
  2. ↑ a b Ś.†p. Stanisław Kuczborski [nota pośmiertna]. „Rozwój”. Rok XIV (nr 14), s. 4, 1911-01-18. St. Łąpiński (red. odp.). Łódź: Wiktor Czajewski. [dostęp 2017-08-13]. 
  3. ↑ Urszula Kozakowska-Zaucha, Wacława Milewska: A to Polska właśnie. [w:] iMNK – Wirtualne Muzeum Narodowe w Krakowie. imnk.pl > artyści > K > Stanisław Kuczborski > klucz: A to Polska właśnie [on-line]. Muzeum Narodowe w Krakowie, 2010. [dostęp 2017-08-13].
  4. ↑ Stanisław Kuczborski. Wspomnienie pozgonne. „Kurjer Warszawski”. Rok dziewięćdziesiąty pierwszy (nr 17), s. 10, 1911-01-17. Konrad Olchowicz (za red.). Warszawa: Hortensja Lewentalowa i Zygmunt Olchowicz. [dostęp 2017-08-13]. 
  5. ↑ Osobiste. Ostatnie posługi. „Kurjer Warszawski”. Rok dziewięćdziesiąty pierwszy (nr 21 – dodatek poranny), s. 2, 1911-01-21. Konrad Olchowicz (za red.). Warszawa: Hortensja Lewentalowa i Zygmunt Olchowicz. [dostęp 2017-08-13].