South West Coast Path

Dane szlaku
Państwo	Wielka Brytania
Początek	Minehead
Przez	Lynmouth – Ilfracombe – Braunton – Barnstaple – Westward Ho! – Bude – Padstow – Newquay – St Ives – Land’s End – Mousehole – Lizard – Falmouth – Mevagissey – Fowey – Looe – Plymouth – Dartmouth – Brixham – Paignton – Torquay – Teignmouth – Dawlish – Exmouth – Budleigh Salterton – Sidmouth – Seaton – Lyme Regis – Weymouth – Swanage
Koniec	Poole
Kolor znakowania	odrębne oznakowanie
Długość	1014 km
Typ	szlak nadmorski
Multimedia w Wikimedia Commons

South West Coast Path – szlak turystyczny będący jednym ze szlaków National Trails, znajdujący się w południowo-zachodniej Anglii o długości 1014 km, prowadzący z Minehead w hrabstwie Somerset wzdłuż wybrzeża Kanału Bristolskiego, Oceanu Atlantyckiego i kanału La Manche do Poole w hrabstwie Dorset. Jest najdłuższym szlakiem turystycznym pieszym Wielkiej Brytanii^[1].

W związku z licznymi wzniesieniami i obniżeniami terenu w miejscach licznych ujść rzek szlak uważany jest za trudny. Całkowita zmiana poziomów na szlaku wynosi 35 051 m, co daje czterokrotną wysokość bezwzględną Mount Everestu^[2]. Najwyższym wzniesieniem na szlaku jest Great Hangman koło Combe Martin, wznoszący się na wysokość 318 m n.p.m. Najniższy punkt – poziom morza. Szlak przebiega przez obszary znajdujące się na liście Światowego Dziedzictwa UNESCO – Wybrzeże Jurajskie^[3] i Krajobraz górniczy Kornwalii i Zachodniego Devonu.

Początkowo wiele elementów szlaku było ścieżkami stworzonymi przez straż nadbrzeżną, po których strażnicy poruszali się na trasach między poszczególnymi latarniami morskimi w poszukiwaniu przemytników. Ścieżki musiały charakteryzować się dobrą widocznością, w konsekwencji wiele z nich przebiega przez wysoko położone punkty, rzadko jednak łączy dwa dowolne punkty na trasie w najkrótszy możliwy sposób.

Szlak został stworzony przez organizację Natural England. Tworzono go partiami, a ostatnia część, prowadząca z Minehead do Kornwalii, została oddana do użytku w roku 1978.

Szlak nie jest już używany przez straż nadbrzeżną, został przekształcony w trasę turystyczną. Podlega przepisom z 2000 roku o udostępnieniu ścieżek pieszym, nawet jeśli te przebiegają przez teren prywatny. Częściowo szlak utrzymywany jest przez fundację National Trust, która jest właścicielem części wybrzeża.

Interesów szlaku turystycznego i turystów strzeże Stowarzyszenie Szlaku West South Coast Path, zarejestrowana fundacja charytatywna. Powstała ona w roku 1973 i wspiera wszelkie inicjatywy dotyczące przebiegu szlaku, usprawnień i konserwacji. Szlak jest konserwowany przez specjalną ekipę South West Coast Path Team.

W 1990 roku obliczono, że szlak wnosił do rozwoju kwotę 15 milionów GBP rocznie. Nowe obliczenia z roku 2003 wskazują, że trasa generowała 300 milionów funtów rocznie, przyczyniając się do utrzymania 7 500 miejsc pracy. Z tych samych badań wynika, że 27,6 procent turystów przybyło do południowo-zachodniej Anglii właśnie ze względu na szlak, a wydawali oni 136 milionów GBP rocznie^[4]. Mieszkańcy regionu odbyli 23 miliony spacerów szlakiem i wydali 116 milionów GBP^[4].

Szlak przebiega przez hrabstwa Somerset, Devon (dwukrotnie), Kornwalię, Dorset.

Miasta na szlaku: Minehead – Lynmouth – Ilfracombe – Braunton – Barnstaple – Westward Ho! – Bude – Boscastle – Padstow – Newquay – St Ives – St Just – Land’s End – Mousehole – St Michael’s Mount – Lizard – Falmouth – Mevagissey – Fowey – Looe – Plymouth – Salcombe - Dartmouth – Brixham – Paignton – Torquay – Teignmouth – Dawlish – Exmouth – Budleigh Salterton – Sidmouth – Seaton – Lyme Regis – Weymouth – Swanage – Poole.

Wsie i inne ważne obiekty na szlaku: Combe Martin, Park Narodowy Exmoor, Hangman, Woolacombe, Tintagel, Cape Cornwall, Carrick Roads

• Coleridge Way
• Tarka Trail
• Camel Trail
• Linie kolejowe Kornwalii
• National Trails

• Oficjalny przewodnik po szlaku (en)
• Stowarzyszenie South West Coast Path (en)