Skala podobieństwa do Ziemi
Skala podobieństwa do Ziemi (ang. Earth Similarity Index, ESI) – skala, za pomocą której określa się podobieństwo planet do Ziemi. ESI jest funkcją obwodu, gęstości, prędkości ucieczki i temperatury powierzchni planety[1]. Wartość zerowa oznacza brak podobieństwa, jeden – identyczność. Wartości od 0,8 do 1 nadawane są planetom bardzo podobnym do Ziemi ze stałą, skalną powierzchnią i stabilną atmosferą zdolną do utrzymywania odpowiedniej temperatury.
ESI nie bierze pod uwagę składu atmosfery planety i tego, czy może na niej powstać życie, czy to podobne do ziemskiego, czy też odmienne[2].
Współczynnik ESI wyrażany jest wzorem:
gdzie:
- – liczba porównywanych cech,
- – porównywany parametr,
- – wartość parametru dla Ziemi,
- – waga cechy – ustalana w celu określenia wpływu parametru na całokształt podobieństwa.
Wartości parametrów oraz
Właściwość planety
|
Wartość
|
Waga
|
Promień
|
1,0 R🜨
|
0,57
|
Gęstość
|
1,0 ρ⊕
|
1,07
|
Prędkość ucieczki
|
1,0 vII ⊕
|
0,70
|
Średnia temperatura
|
288 K
|
5,58
|
Planety podobne do Ziemi
Poniższa tabela wymienia planety o najwyższym indeksie ESI, opisującym podobieństwo do Ziemi, które z największym prawdopodobieństwem są planetami skalistymi o małej masie, krążącymi w klasycznie definiowanej ekosferze[3]:
Lp. |
Planeta |
ESI |
Typ widmowy gwiazdy |
Masa planety (M🜨) |
Promień (R🜨) |
Okres obiegu (d) |
Odległość (ly)
|
– |
Ziemia |
1 |
G |
1 |
1 |
365,25 |
|
1
|
KOI-4878.01[a]
|
0,98
|
G
|
0,99
|
1,04
|
449
|
1075
|
2 |
Proxima Centauri b |
0,87 |
M |
1,07[4] |
1,1 ± 0,3 |
11,2 |
4
|
3 |
TRAPPIST-1e |
0,86 |
M |
0,6 |
0,9 |
6,1 |
39
|
4 |
Gliese 667 Cc |
0,84 |
M |
3,8 |
1,5 +0,5−0,4 |
28,1 |
24
|
5 |
Kepler-442b |
0,84 |
K |
2,3 +5,9−1,3 |
1,3 |
112,3 |
1115
|
6 |
Gliese 667 Cf[a] |
0,77 |
M |
2,7 |
1,4 ± 0,4 |
39,0 |
24
|
7 |
Kepler-1229b |
0,73 |
M |
2,7 +7,1−1,5 |
1,4 |
86,8 |
769
|
8 |
TRAPPIST-1f |
0,68 |
M |
0,7 |
1,0 |
9,2 |
39
|
9 |
Kapteyn b[a] |
0,67 |
M |
4,8 |
1,6 +0,5−0,4 |
48,6 |
13
|
10 |
Kepler-62f |
0,67 |
K |
2,8 +7,4−1,6 |
1,4 |
267,3 |
1200
|
11 |
Kepler-186f |
0,61 |
M |
1,2 +2,7−0,7 |
1,1 |
129,9 |
492
|
– |
Mars |
0,60[5] |
G |
0,105 |
0,53 |
686,96 |
|
12 |
Gliese 667 Ce[a] |
0,60 |
M |
2,7 |
1,4 ± 0,4 |
62,2 |
24
|
13 |
TRAPPIST-1g |
0,58 |
M |
1,3 |
1,1 |
12,4 |
39
|
Jeżeli masa lub promień planety nie są znane z bezpośredniego pomiaru, podano różne wartości odnoszące się do trzech możliwości budowy planety. Oprócz najbardziej prawdopodobnej (planeta skalista) uwzględniono przypadki o skrajnych wartościach gęstości: ciało żelazne (wysoka masa, mały promień) i planeta oceaniczna (duży promień, mniejsza masa)[3].
Niektóre planety mają wyższy wskaźnik ESI niż podane w powyższej tabeli, w szczególności TRAPPIST-1d (ESI 0,90), Kepler-438b (ESI 0,88) i Kepler-296e (ESI 0,85), jednak ich orbity przebiegają blisko gwiazd, poza „zachowawczo” definiowaną ekosferą. Inne ciała z mniejszym prawdopodobieństwem są skaliste (np. Kepler-22b, ESI 0,71)[3].
Znane są dwa układy, w których aż trzy planety mogą znajdować się w ekosferze: TRAPPIST-1 oraz Gliese 667 C[6].
Uwagi
- ↑ a b c d Istnienie planety nie zostało potwierdzone.
Przypisy
- ↑ Earth Similarity Index (ESI). [w:] Planetary Habitability Laboratory [on-line]. University of Puerto Rico at Arecibo. [dostęp 2017-02-24]. (ang.).
- ↑ Robert A. Wittenmyer et al.. GJ 832c: A super-earth in the habitable zone. „Astrophysical Journal”. 791 (2), s. 114, 2014. DOI: 10.1088/0004-637X/791/2/114. arXiv:1406.5587. [dostęp 2014-06-26]. (ang.).
- ↑ a b c The Habitable Exoplanets Catalog: Data. [w:] Planetary Habitability Laboratory [on-line]. University of Puerto Rico at Arecibo, 22017-02-23. [dostęp 2017-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-05)]. (ang.).
- ↑ Proxima Centauri b - NASA Science [online], science.nasa.gov [dostęp 2024-08-22] (ang.).
- ↑ Dirk Schulze-Makuch, Abel Méndez, Alberto G. Fairén, Philip von Paris, Carol Turse, Grayson Boyer, Alfonso F. Davila, Marina Resendes de Sousa António, David Catling, Louis N. Irwin. A Two-Tiered Approach to Assessing the Habitability of Exoplanets. „Astrobiology”. 11 (10), s. 1041–1052, grudzień 2011. DOI: 10.1089/ast.2010.0592.. [dostęp 2017-03-29].
- ↑ Guillem Anglada-Escudé, Mikko Tuomi i in.. A dynamically-packed planetary system around GJ 667C with three super-Earths in its habitable zone. „Astronomy & Astrophysics”, 2013-06-07. (pol.). brak numeru strony
Linki zewnętrzne
|
|