Sigbjørn Hølmebakk (ur. 2 lutego 1922 w Feda, zm. 25 listopada 1981 w Oslo) – norweski pisarz i publicysta.

Był jednym z inicjatorów powstania norweskiej Sosialistisk Folkeparti (socjalistycznej partii ludowej), a także lewicowym aktywistą przeciwko rozpowszechnianiu broni jądrowej. Opublikował kronikę dotyczącą prześladowania komunistów w Norwegii (1961). Debiut literacki w 1950 (Ikke snakk om høsten). Część powieści została sfilmowana.

Był żonaty kilka razy i miał łącznie ósemkę dzieci, z których część także została pisarzami.

• Ikke snakk om høsten, nowela, (1950),
• Det hvite fjellet, powieść, (1954),
• Menneskefiskeren, powieść (1956),
• Salve sauegjeter, dziecięca, (1959),
• Emigranten, powieść, (1959),
• Fimbulvinteren (Tamta zima), powieść, (1964, polskie wydanie - 1972, Wydawnictwo Poznańskie),
• Hurra for Andersens, powieść, (1966),
• Jentespranget, powieść, (1970),
• Tolv trøndere og to andre fortellinger, nowela, (1973),
• Hundevakt, grålysning , artykuł, (1974),
• Karjolsteinen, powieść (1975),
• Sønnen, powieść, (1978),
• Fredlaustona, pośmiertnie (1983).

• Gyldendals legat - 1956,
• Kritikerprisen - 1975,
• Nagroda Doblouga - 1976.

• NBL - dostęp 19.4.2014