Sieć radiowa (S/R) – sposób organizacji łączności wojskowej pomiędzy trzema i więcej korespondentami^[a], z których każdy wyposażony jest w radiostację pracującą na ustalonych danych radiowych^[1].

Sieć radiowa to zespół kilku radiostacji pracujących na jednej częstotliwości roboczej. Jedna z nich jest radiostacją główną, decydującą, kto z kim i kiedy w danej sieci może prowadzić korespondencję radiową^[2].

Do zalet pracy w sieciach radiowych zalicza się^[3]:

• mniejszą ilość zaangażowanych środków radiowych niż przy kierunkach radiowych,
• możliwość okólnikowego nadawania wiadomości jednocześnie do wielu korespondentów,
• mniejszą ilość wykorzystywanych częstotliwości roboczych do organizacji łączności.

Do wad pracy w sieciach radiowych zalicza się^[3]:

• mniejsza przepustowość wymiany korespondencji w porównaniu z wymianą w kierunkach radiowych,
• większe prawdopodobieństwo rozpoznania przez przeciwnika ugrupowania bojowego wojsk.

W zależności od przeznaczenia wyróżnia się następujące sieci radiowe^[4]:

• stała S/R w której radiostacje pracują nieprzerwanie na odbiór i posiadają możliwość wzajemnego wywołania się w dowolnym czasie i prowadzenia wymiany radiowej,
• dyżurna S/R w której radiostacja jednego korespondenta pracuje cięgle na odbiór, a pozostałe włączają się tylko dla przeprowadzenia wymiany informacji,
• rezerwowa S/R organizowana w celu zapewnienia możliwości dokonania manewru relacjami łączności w trakcie trwania walki;
• skryta S/R organizowana w celu zabezpieczenia systemu łączności w okresie celowych zakłóceń przeciwnika.

W lotnictwie rozróżnia się między innymi sieć radiową dowodzenia powietrznego i dowodzenia naziemnego^[5]

• Krzysztof Górski, Marek Błachut: Łączność w pododdziale ogólnowojskowym. Wrocław: Akademia Wojsk Lądowych im. gen. Tadeusza Kościuszki, 2021. ISBN 978-83-66299-47-4.
• Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.