Pierwsze wzmianki o wsi (jako Szebomuzl) pojawiają się w 1214 r. Do 1247 r. wieś należała do rodu von Borck z Łobza, który sprzedał ją za 88 marek klasztorowi Najświętszej Marii Panny[4] z Koszalina. Miejscowość zapisano w dokumentach jako Zimmizlowe w 1276[5] jako własność kapituły kołobrzeskiej[4]. Później Siemyśl należał do dóbr Manteuffelów. W 1456 r. Manteuffelowie sprzedają pół wsi szpitalowi św. Ducha i radzie miejskiej w Kołobrzegu[4]. Po pokoju westfalskim i podziale księstwa pomorskiego wieś wchodziła w skład Brandenburgii, potem Prus i Niemiec. W 1910 r. Siemyśl liczył 910 mieszkańców[6]. Wchodził w skład okręgu (Amt) Unieradz[7] i był siedzibą parafii ewangelickiej obejmującej Unieradz i Nieżyn[8]. Od 1945 r. należy do Polski. W latach 1950–1998 należał do województwa koszalińskiego.
Kościół parafialny pw. św. Stanisława Kostki w Siemyślu (sierpień 2013)
Zabytki
Kościół parafialny pw. św. Stanisława Kostki z 1866 r., neogotycki. W świątyni znajdują się m.in.: drewniana, renesansowa chrzcielnica z 1. poł. XVII w., polichromowana, z misą cynową[9] i 2 dzwony z brązu, jeden gotycki z XV w., drugi z 1856 r.[9]
Dwór z 1863 r. z częściowo przekształconą bryłą. Obok mocno przerzedzony park dworski[4].
We wsi znajduje się Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej[14]
Transport
Połączenie autobusowe z Kołobrzegiem jest obsługiwane przez jednego przewoźnika. Przez Siemyśl przebiegają również linie autobusowe do Rymania, Szczecina i Gościna. Na terenie wsi znajdują się 2 przystanki autobusowe.
