|
| Państwo
|
 Stany Zjednoczone
|
| Data i miejsce urodzenia
|
13 października 1992
Mount Pleasant
|
| Wzrost
|
175 cm
|
| Gra
|
praworęczna, oburęczny backhand
|
| Status profesjonalny
|
2009
|
| Zakończenie kariery
|
sierpień 2024
|
| Trener
|
Piotr Sierzputowski
|
| Gra pojedyncza
|
| Wygrane turnieje
|
0 WTA, 6 ITF
|
| Najwyżej w rankingu
|
30 (8 sierpnia 2022)
|
| Australian Open
|
4R (2021)
|
| Roland Garros
|
QF (2016)
|
| Wimbledon
|
3R (2017, 2021)
|
| US Open
|
QF (2020)
|
| Gra podwójna
|
| Wygrane turnieje
|
0 WTA, 2 ITF
|
| Najwyżej w rankingu
|
40 (28 lutego 2022)
|
| Australian Open
|
QF (2022)
|
| Roland Garros
|
QF (2021)
|
| Wimbledon
|
2R (2016, 2021, 2022)
|
| US Open
|
2R (2016, 2020, 2021, 2024)
|
| Gra mieszana
|
| Wygrane turnieje
|
0
|
| US Open
|
1R (2014, 2024)
|
|
|
Shelby Rogers (ur. 13 października 1992 w Mount Pleasant) – amerykańska tenisistka.
Kariera tenisowa
W zawodowych rozgrywkach zadebiutowała w sierpniu 2009 roku, uczestnicząc dzięki dzikiej karcie w zawodach rangi ITF w St. Joseph, na których dotarła do trzeciej rundy. W maju 2010 roku zaliczyła bardzo udany turniej w Indian Harbour Beach, gdzie po przebiciu się przez kwalifikacje, dotarła do finału gry pojedynczej, pokonując między innymi Lindsay Lee-Waters i Stéphanie Dubois. Pierwszy sukces odniosła w 2012 roku w Denver, gdzie w parze z Marie-Ève Pelletier wygrała turniej deblowy. W sumie na swoim koncie ma wygranych sześć turniejów singlowych i dwa deblowe rangi ITF.
W 2010 roku zagrała z dziką kartą w wielkoszlemowym turnieju US Open, w którym w pierwszej rundzie przegrała z Peng Shuai. Dwa lata później zagrała w kwalifikacjach do tego samego turnieju, w których wygrała pierwszą rundę, pokonując Monique Adamczak, ale przegrała drugą z Anastasiją Seastovą. W styczniu 2013 roku spróbowała swych sił w kwalifikacjach do innego turnieju wielkoszlemowego, Australian Open, ale tym razem odpadła już w pierwszej rundzie. W kwietniu 2013 roku awansowała do drugiej setki światowego rankingu WTA Tour, na miejsce 190.
W lipcu 2014 roku Amerykanka awansowała do pierwszego w karierze finału zawodów WTA Tour w grze pojedynczej – na ceglanych kortach w Bad Gastein przegrała w finale z Andreą Petković 3:6, 3:6.
Pierwszy deblowy finał zanotowała w 2015 roku w Bogocie. Wspólnie z Iriną Falconi przegrały 3:6, 6:3, 6–10 z parą Paula Cristina Gonçalves–Beatriz Haddad Maia.
W 2016 roku osiągnęła finał zawodów singlowych w Rio de Janeiro. W meczu mistrzowskim uległa Francesce Schiavone 6:2, 2:6, 2:6.
W sierpniu 2022 roku awansowała do finału rozgrywek w San Jose, w którym przegrała z Darją Kasatkiną 7:6(2), 1:6, 2:6.
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej
Występy w grze podwójnej
Występy w grze mieszanej
Finały turniejów WTA
Gra pojedyncza 3 (0–3)
Gra podwójna 1 (0–1)
Historia występów w turniejach WTA
- Legenda
| W
|
= zwycięstwo
|
| F
|
= finał
|
| SF
|
= półfinał
|
| QF
|
= ćwierćfinał
|
| xR
|
= x runda (x – numer rundy)
|
| LQ
|
= odpadła w kwalifikacjach
|
| A
|
= nie uczestniczyła w turnieju
|
| NH
|
= turniej nie odbywał się
|
|
- Przypisy
| a
|
Uwzględniono tylko mecze rozegrane w głównej drabince turnieju.
|
| b
|
Uwzględniono tylko turnieje, w których zawodniczka wystąpiła.
|
|
|
| c
|
Statystyki całej kariery uwzględniają wyniki w turniejach WTA, ITF, kwalifikacjach do tych turniejów oraz spotkania rozegrane w Pucharze Federacji.
|
|
|
| Q
|
Do turnieju głównego dostała się przez kwalifikacje.
|
| P5
|
Turniej w danym roku miał rangę WTA Premier 5.
|
| P
|
Turniej w danym roku miał rangę WTA Premier
|
| 1000
|
Turniej w danym roku miał rangę WTA 1000.
|
| 500
|
Turniej w danym roku miał rangę WTA 500.
|
|
W grze pojedynczej
W grze podwójnej
| Turniej |
Kategoria
do 2020 |
2010 |
2011 |
2012 |
2013 |
2014 |
2015 |
2016 |
2017 |
2018 |
2019 |
2020 |
2021 |
2022 |
2023 |
2024 |
Tytuły |
Z–Pa
|
| Turnieje WTA 1000
|
 Dubaj
|
Premier 5/Premier
|
A
|
A
|
P
|
A
|
P
|
A
|
P
|
A
|
P
|
A
|
500
|
A
|
A
|
0 / 0
|
0 – 0
|
 Doha
|
Premier 5/Premier
|
P
|
A
|
A
|
A
|
P
|
A
|
P
|
A
|
P
|
A
|
500
|
A
|
500
|
A
|
0 / 0
|
0 – 0
|
| Indian Wells
|
Premier Mandatory
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
1R
|
A
|
A
|
NH
|
1R
|
1R
|
A
|
A
|
0 / 3
|
0 – 3
|
| Miami
|
Premier Mandatory
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
NH
|
2R
|
A
|
A
|
A
|
0 / 1
|
1 – 1
|
 Madryt
|
Premier Mandatory
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
1R
|
A
|
A
|
NH
|
QF
|
A
|
A
|
A
|
0 / 2
|
2 – 2
|
 Rzym
|
Premier 5
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
1R
|
A
|
A
|
0 / 1
|
0 – 1
|
 Montreal/Toronto
|
Premier 5
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
2R
|
A
|
A
|
A
|
NH
|
A
|
A
|
A
|
A
|
0 / 1
|
1 – 1
|
| Cincinnati
|
Premier 5
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
QF
|
1R
|
A
|
A
|
A
|
0 / 2
|
2 – 2
|
 Guadalajara
|
–
|
Nie rozegrano
|
1R
|
A
|
500
|
0 / 1
|
0 – 1
|
 Tokio/ Wuhan[a]
|
Premier 5
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
Nie rozegrano
|
A
|
0 / 0
|
0 – 0
|
| Pekin
|
Premier Mandatory
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
Nie rozegrano
|
A
|
A
|
0 / 0
|
0 – 0
|
|
|
0 / 11
|
6 – 11
|
Wygrane turnieje rangi ITF
| turnieje z pulą nagród 100 000 $
|
| turnieje z pulą nagród 75/80 000 $
|
| turnieje z pulą nagród 50/60 000 $
|
| turnieje z pulą nagród 25 000 $
|
| turnieje z pulą nagród 15 000 $
|
| turnieje z pulą nagród 10 000 $
|
Gra pojedyncza
Uwagi
- ↑ a b Do 2013 roku turniej w Tokio był w kategorii Premier 5, od 2014 spadł do rangi Premier (obecnie WTA 500), a jego miejsce zajął turniej Wuhan Open.
Bibliografia
_(48199062276).jpg)
