PROFILPELAJAR.COM

Sebastián Marroquín
Juan Pablo Escobar
Data i miejsce urodzenia	24 lutego 1977 ; Medellín
Zawód, zajęcie	architekt, pisarz
Rodzice	Pablo Escobar, Maria Escobar
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sebastián Marroquín (ur. jako Juan Pablo Escobar 24 lutego 1977 ^[1]^[2] w Medellín) – kolumbijski architekt i pisarz, syn bossa narkotykowego Pabla Escobara.

Życiorys

Śmierć ojca

2 grudnia 1993 roku policja zlokalizowała i zastrzeliła Pabla Escobara, kiedy największy zbrodniarz Medellín rozmawiał przez telefon ze swoim synem. Miejsce pobytu Escobara zostało ustalone ze względu na jego częste korzystanie z telefonu. Został on przez to zauważony przez otwarte okno podczas rozmowy telefonicznej. Policja otoczyła budynek, a następnie do niego weszła. Escobar zaczął uciekać po dachach, gdzie został zastrzelony.

Późniejsze życie

Juan wraz z matką i siostrą na początku uciekł do Mozambiku, a następnie wyjechał na podstawie wizy turystycznej do Argentyny, gdzie ostatecznie pozostał i stał się obywatelem na wygnaniu ojczystej Kolumbii. Juan Pablo zmienił swoje imię i nazwisko na „Sebastián Marroquín”, które znalazł w książce telefonicznej.

Chociaż Sebastian i jego rodzina nadal zarabiają na prawach do nazwiska i podobizny Pabla Escobara (takich jak sprzedaż odzieży z podobizną Pabla) oraz potrójnej nieudanej próby rejestracji marki Escobar^[3] Marroquín nie chce być wiązanym z ojcem, ani być wspominanym pod poprzednim nazwiskiem. Postanowił się także kategorycznie odciąć od Kartelu z Medellín i nielegalnego handlu narkotykami w Kolumbii.

Marroquín ukończył studia na wydziale architektury. Obecnie mieszka w Buenos Aires wraz z żoną i córką. Pracuje jako architekt. Osobiście spotkał się z kilkoma ofiarami ojca, co zostało ukazane w filmie Grzechy mojego ojca.

Marroquín wracał dwukrotnie do Kolumbii: raz by odwiedzić grób ojca i drugi raz na premierę filmu Grzechy mojego ojca. Nie pozwolono mu wjechać do Hacienda Nápoles, by odwiedzić posiadłość Escobara o powierzchni 20 km^2, znajdującą się około 180 km na wschód od Medellín, skonfiskowaną przez rząd Kolumbii po śmierci Pabla i obecnie zarządzaną przez gminę Puerto Triunfo jako park rozrywki, kamping i muzeum zbrodni Escobara^[4].

Odniesienia medialne

W 2009 roku miała miejsce premiera argentyńskiego filmu dokumentalnego Grzechy mojego ojca. Film ten, tworzony przez pięć lat, ukazywał podróż Marroquína, którą odbył w celu przeproszenia synów ofiar jego ojca Pabla Escobara^[5]. Film promuje pojednanie i zakończenie nienawiści^[4].

Używając swojego poprzedniego nazwiska Juan Pablo Escobar, Marroquin wydał książkę Pablo Escobar: My Father (2014)^[a]^[6]^[7].

Marroquin stworzył swoją własną linię ubrań organicznych „Escobar Henao”^[8], używając elementów z życia ojca, takich jak odzież z paskami. Marroquin stwierdził, że część pieniędzy ze swoich przedsięwzięć biznesowych przekaże ofiarom ojca i kolumbijskim fundacjom charytatywnym^{[potrzebny przypis]}.

Uwagi

↑ W książce opisano niektórych krewnych i współpracowników Escobara takich jak: Gustavo Gaviria, Victoria Eugenia Henao Vallejo (matkę Marroquina), Roberta Escobara i jego żonę, „El Gordo” (jeden z ludzi Escobara), Nicolasa („grubego kuzyna” Escobara), Albę Marinę (ciotkę Marroquina), Alberto Fujimori i jego głównego oficera wywiadu Vladimira Montesinosa, Jorgea Girona Terrazasa "El Negro" Pabona (przyjaciela Escobara) i Gilberto Rodriguez Orejuela.