Scyntygrafia receptorowa przy użyciu pentetreotydu znakowanego 111In. W październiku 2003 roku stwierdzono zwiększony wychwyt w lewym płacie tarczycy; w kwietniu 2005 roku uwidocznił się guz krezki, wywołujący objawy kliniczne zespołu Cushinga[1].
Scyntygrafia receptorowa – badanie scyntygraficzne pozwalające ocenić obecność i rozmieszczenie receptorów somatostatynowych w tkankach. Duża gęstość receptorów wskazuje na patologiczny charakter tkanki, np. guzów neuroendokrynnych przewodu pokarmowego (GEP NET), gruczolaków przysadki, ziarniniaków i ognisk aktywacji leukocytów w przebiegu chorób z autoimmunizacji. Metoda polega na podaniu dożylnym analogów somatostatyny (najczęściej oktreotydu) skoniugowanych z niewielkimi cząsteczkami związków organicznych (np. DTPA) i jonami izotopów promieniotwórczych (indu 111, technetu 99m).
Bogdan Pruszyński (red.): Radiologia. Diagnostyka obrazowa. Rtg, TK, MR i radioizotopy. Wyd. II unowocześnione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003, s. 509. ISBN 83-200-2780-2.
