Pod szczytem wzniesienia znajduje się grupa trzech wybitnych skał: Wieloryb (zwany też Zegarową), Mała Zegarowa i Kursowa[2]. Schronisko znajduje się w najbardziej na zachód wysuniętej skale Mała Zegarowa. Ma otwór wejściowy na wysokości 2,7 m nad ziemią, ale dość łatwo dostępny, gdyż w skale poniżej otworu znajdują się progi[1].
Schronisko powstało w wapieniach z okresu późnej jury na dobrze widocznej, wybitnej szczelinie. Za otworem łagodnie wznosi się pochylony na lewą stronę korytarz o bardzo nierównych ścianach. Na jego końcu znajduje się niewielkie rozszerzenie z kopulastym stropem. Z rozszerzenia tego na lewo, powyżej skalnego progu odchodzi wąska, soczewkowata szczelina[1].
Na ścianach schroniska nieliczne grzybkowate nacieki. Jej namulisko jest humusowo-gliniaste, a końcowy odcinek szczeliny zaklinowany jest kamieniami. Schronisko jest suche, a jego temperatura podlega zmianom, w zależności od temperatury otoczenia. Brak flory i fauny[1].
Historia poznania
Liczne ślady wewnątrz schroniska wskazują, że odwiedzane było od dawna. W literaturze brak jednak informacji o nim. Po raz pierwszy pomierzyli go A. Polonius i Ł. Polonius w 1998 r., a A. Polonius opracował jego plan. W 2000 r. zostało opisane w dokumentacji sporządzonej na zlecenie Ministerstwa Środowiska jako Schronisko w Zegarowych Skałach III[1].
↑ abcdeA.A.PoloniusA.A., Schronisko w Zegarowych Skałach I, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2019-01-16].
