Sadowie (województwo świętokrzyskie)

Sadowie
wieś
Ilustracja
Urząd gminy w Sadowiu
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

opatowski

Gmina

Sadowie

Liczba ludności (2020)

447[2]

Strefa numeracyjna

15

Kod pocztowy

27-580[3]

Tablice rejestracyjne

TOP

SIMC

0806424[4]

Położenie na mapie gminy Sadowie
Mapa konturowa gminy Sadowie, w centrum znajduje się punkt z opisem „Sadowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Sadowie”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Sadowie”
Położenie na mapie powiatu opatowskiego
Mapa konturowa powiatu opatowskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Sadowie”
Ziemia50°51′11″N 21°22′06″E/50,853056 21,368333[1]

Sadowiewieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, w gminie Sadowie[5][4].

Miejscowość jest siedzibą gminy Sadowie.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie tarnobrzeskim.

Części wsi

Integralne części wsi Sadowie[5][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0806430 Doły część wsi
0806482 Jacentów przysiółek
0806447 Kolonia Sadowie część wsi
0806453 Nowe Sadowie część wsi
0806460 Ogrody część wsi
0806476 Stara Wieś część wsi

Przez wieś przechodzi szlak rowerowy czerwony czerwony szlak rowerowy do Opatowa.

Historia

Pierwsze wzmianki pisemne o Sadowiu pochodzą z XV wieku. Wieś należała w tym czasie do Jana ze Sprowy, sędziego sandomierskiego. Było tu 9 łanów kmiecych, karczma i 4 zagrodników, oddających prebendzie szewieńskiej dziesięcinę o wartości do 10 grzywien. W kolejnym opisie Jana Długosza wieś wymianiana jest jako własność Eustachego Sprowskiego, kasztelana radomskiego. W 1508 r. część Sadowia należała do Jana Słupeckiego z Konar. W 1578 r. była własnością Adama Rzuchowskiego. W tym czasie Sadowie miało 9 osadników na 3,5 łanach, 5 zagrodników i 3 ubogich komorników[6].

Badania archeologiczne

W 2015 r. odkryto na północno-wschodnim skraju wsi duże cmentarzysko neolityczne, kultury amfor kulistych, obejmujące zarówno groby ludzkie z kośćmi, jak i zwierzęce, zawierające szczątki kostne różnych zwierząt gospodarczych. Groby były typu skrzyniowego – prostokątne, miały ściany boczne oraz dna wykonane z kamieni. W środku znajdywały się również naczynia ceramiczne i różne wyroby z krzemieni oraz zębów. Tak w ludzkich, jak i zwierzęcych grobach, w jednym obiekcie pochowanych było zwykle kilka osobników[7]. Do schyłku 2019 r. odsłonięto na przebadanym obszarze 23 groby, a rozpoznanie geofizyczne sugeruje obecność kolejnych. Na tym stanowisku archeologicznym znaleziono też zabytki innych kultur archeologicznych[7].

Zabytki

Zespół pałacowy Jacentów (pałac, budynek gospodarczy, budynek służby, park), wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.563/1-4 z 14.12.1957 i z 27.05.1986)[8].

Przypisy

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 120256
  2. Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 13-14 [dostęp 2022-04-14]
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1131 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  5. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-03-09]. 
  6. Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Warszawa 1880-1885.
  7. a b Pasterkiewicz Wojciech. Wyniki badań archeologicznych na cmentarzysku z późnego neolitu w Sadowiu koło Opatowa. „Repozytorium Uniwersytetu Rzeszowskiego”, 2017. 
  8. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 40 [dostęp 2015-12-14].