PROFILPELAJAR.COM

52T (ex Alligator)
Klasa	torpedowiec
Typ	Kaiman
	Historia
Stocznia	STT(inne języki), Triest
Położenie stępki	20 października 1905
Wodowanie	30 czerwca 1906
	K.u.K. Kriegsmarine
Nazwa	Alligator → 52T → 52
Wejście do służby	31 grudnia 1906
Wycofanie ze służby	1 listopada 1918
Los okrętu	złomowany w 1922
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	projektowa 210 t; pełna: 203,3 t
Długość	pełna: 56,9 m
Szerokość	5,4 m
Zanurzenie	1,4 m
	Napęd
	2 kotły parowe; 1 maszyna parowa o mocy indykowanej 3000 KM
Prędkość	26,2 węzła
	Uzbrojenie
	4 x armata okrętowa 47 mm L/33; 1 x karabin maszynowy 8 mm (od 1915 roku); 3 x wyrzutnia torpedowa kal. 450 mm
Załoga	38
	Multimedia w Wikimedia Commons

SM Tb 52T – austro-węgierski torpedowiec z początku XX wieku i okresu I wojny światowej, trzecia jednostka typu Kaiman. Do 1913 roku nosił nazwę Alligator, następnie oznaczenie 52T, a od roku 1917 sam numer 52 (skrót przed numerem SM Tb oznaczał Seiner Majestät Torpedoboot – torpedowiec Jego Cesarskiej Mości).

Historia

Stępkę pod budowę okrętu położono w stoczni Stabilimento Tecnico Triestino(inne języki) (STT) 20 października 1905 roku, kadłub wodowano 30 czerwca 1906 roku, a okręt oddano do służby 31 grudnia tego roku (wraz z bliźniaczym „Krokodil”)^[1]. Należał do grupy pierwszych okrętów tego typu zbudowanych w austro-węgierskich stoczniach. Początkowo nosił nazwę „Alligator” (aligator), lecz od 1 stycznia 1914 roku zastąpiono ją przez alfanumeryczne oznaczenie 52T (litera „T” oznaczała, że okręt zbudowano w Trieście)^[1]. Rozkazem z 21 maja 1917 roku z oznaczeń torpedowców usunięto ostatnią literę i do końca wojny nosił on tylko numer 52^[3].

Okręt brał udział w I wojnie światowej, pełniąc głównie służbę konwojową i patrolową na Morzu Adriatyckim. W grudniu 1918 roku Tb 52 osiadł na mieliźnie w okolicy Splitu, po czym, w odróżnieniu od pozostałych okrętów swojego typu, przy podziale floty Austro-Węgier jego wrak został przekazany Włochom, które złomowały go w 1922 roku^[1].

Opis

Osobny artykuł: Torpedowce typu Kaiman.

Okręt posiadał dwa kotły parowe typu Yarrow i jedną pionową czterocylindrową maszynę parową potrójnego rozprężania. Okręt uzbrojony był w cztery armaty kalibru 47 mm L/33 (po dwie na każdej z burt) oraz trzy wyrzutnie torped kalibru 450 mm. W 1915 roku uzbrojenie wzmocniono pojedynczym karabinem maszynowym Schwarzlose 8 mm^[3].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e R. Greger: Austro-Hungarian..., s. 55.
↑ Robert Rochowicz: Losy okrętów floty Austro-Węgier po 30 października 1918 roku. „Morza, Statki i Okręty”, nr 4-5/2003, s. 42-43.
↑ ^a ^b Conway’s..., s. 339.

Bibliografia

Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985, s. 339. ISBN 978-0-87021-907-8. (ang.).
René Greger: Austro-Hungarian Warships of World War I. Londyn, 1976. ISBN 0-7110-0623-7. (ang.)