PROFILPELAJAR.COM

SMS Weihe (SM Tb 28)
	; „Weihe” po modernizacji siłowni.
Klasa	torpedowiec
Typ	Schichau
	Historia
Stocznia	STT(inne języki), Triest
Wodowanie	1889
	K.u.K. Kriegsmarine
Nazwa	„Weihe” → 28 (od 1910)
Wejście do służby	1889
Wycofanie ze służby	19 listopada 1911
	Austro-Węgry
Nazwa	28
Wejście do służby	15 lipca 1912
Los okrętu	złomowany
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 78 ton; pełna: 93 t
Długość	39,9 metrów na KLW (całkowita); 39 m między pionami
Szerokość	4,8 m
Zanurzenie	1,9 m
	Napęd
	1 maszyna parowa potrójnego rozprężania; 1 kocioł lokomotywowy (później 2 kotły Yarrow); moc 1000 KM; 1 śruba
Prędkość	19 węzłów
Zasięg	1200 Mm przy prędkości 10 węzłów
	Uzbrojenie
	2 działka kal. 37 mm (2 x I)
Wyrzutnie torpedowe	2 x 350 mm
	Wyposażenie
	reflektor ∅30 cm
Załoga	16
	Multimedia w Wikimedia Commons

SMS Weihe (SM Tb 28) – austro-węgierski torpedowiec z końca XIX wieku, jedna z 22 jednostek typu Schichau. Okręt został zwodowany w 1889 roku w stoczni Stabilimento Tecnico Triestino(inne języki) w Trieście i w tym samym roku wszedł do służby w Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine. W 1910 roku nazwę jednostki zmieniono na oznaczenie numeryczne 28. Okręt został wycofany ze służby 19 listopada 1911 roku, po czym pełnił rolę tendra w bazie morskiej w Kotorze, a następnie został złomowany.

Projekt i budowa

SMS^[a] „Weihe” był jednym z dwudziestu dwóch przybrzeżnych torpedowców typu Schichau^[1]^[2].

Okręt zbudowany został w stoczni STT(inne języki) w Trieście^[1]^[3]. Torpedowiec został zwodowany w 1889 roku^[3] i w tym samym roku przyjęto go do służby w Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine^[2]. Jednostka otrzymała nazwę drapieżnego ptaka – circusa (niem. Weihen)^[4].

Dane taktyczno-techniczne

Okręt był niewielkim, przybrzeżnym torpedowcem^[2]. Długość całkowita wynosiła 39,9 metra (tyle samo na konstrukcyjnej linii wodnej i 39 metrów między pionami), szerokość 4,8 metra i zanurzenie 1,9 metra (maksymalne 2,1 metra)^[1]^[2]. Wyporność standardowa wynosiła 78 ton, zaś pełna 93 tony^[2]^[3]^[b]. Okręt napędzany był przez maszynę parową potrójnego rozprężania o mocy 1000 KM, do której parę dostarczał początkowo jeden kocioł lokomotywowy^[1]^[2]. Jednośrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 19 węzłów^[2]^[3]. Okręt zabierał zapas 19 ton węgla^[2], co zapewniało zasięg wynoszący 1200 Mm przy prędkości 10 węzłów (lub 350 Mm przy prędkości maksymalnej)^[1]^[4].

Okręt wyposażony był w dwie wyrzutnie torped kalibru 350 mm: stałą na dziobie i obrotową na pokładzie^[1]^[4]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiły dwa pojedyncze działka pokładowe kal. 37 mm L/23 Hotchkiss^[2]^[4]. Wyposażenie uzupełniał reflektor o średnicy 30 cm^[4].

Załoga okrętu składała się z 16 oficerów, podoficerów i marynarzy^[1]^[3].

Służba

W pierwszym dziesięcioleciu XX wieku na okręcie dokonano modernizacji układu napędowego: kocioł lokomotywowy został zastąpiony dwoma kotłami typu Yarrow o ciśnieniu 13 atm, opalanymi mazutem (od tego momentu jednostka miała dwa kominy)^[2]. 30 stycznia 1910 roku na podstawie zarządzenia o normalizacji nazw „Weihe” utracił swą nazwę, zastąpioną numerem 28^[2]. Okręt wycofano ze służby jako torpedowiec 19 listopada 1911 roku^[1]^[3]. Od 15 lipca 1912 roku jednostka pełniła funkcję tendra nr 28, podlegając Dowództwu Odcinka Obrony bazy morskiej w Kotorze^[4], a następnie została złomowana^[3].

Zachowane elementy

W Muzeum Techniki w Wiedniu eksponowana jest maszyna parowa torpedowca, prezentowana w formie częściowego przekroju^[6].

Uwagi

↑ SMS – Seiner Majestät Schiff – Okręt Jego Mości.
↑ R. Greger i K. Schrott podają, że wyporność standardowa mieściła się w przedziale 78-80 ton, zaś pełna 88-90 ton^[1]^[4]; według J. Gozdawy-Gołębiowskiego i T. Wywerki Prekurata wyporność wynosiła 78-94 tony^[5].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ René Greger: Austro-Hungarian Warships of World War I. London: 1976, s. 49.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Ivan Gogin: BUSSARD torpedo boats (1886-1891). Navypedia. [dostęp 2017-10-10]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: 1979, s. 280.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Karl Schrott. Okręty minowe cesarsko-królewskiej Marynarki Wojennej Austro-Węgier. Cz. I. „Okręty Wojenne”. Nr 4/2001 (49). s. 11.
↑ J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 528.
↑ Krzysztof Kubiak. „Serce” austro-węgierskiego torpedowca. „Morze”. Nr 5/2017 (20). s. 73.

Bibliografia

Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
Ivan Gogin: BUSSARD torpedo boats (1886-1891). Navypedia. [dostęp 2017-10-10]. (ang.).
Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
René Greger: Austro-Hungarian Warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1976. ISBN 0-7110-0623-7. (ang.).
Krzysztof Kubiak. „Serce” austro-węgierskiego torpedowca. „Morze”. Nr 5/2017 (20). ISSN 2543-5469.
Karl Schrott. Okręty minowe cesarsko-królewskiej Marynarki Wojennej Austro-Węgier. Cz. I. „Okręty Wojenne”. Nr 4/2001 (49). ISSN 1231-014X.