PROFILPELAJAR.COM

Sławomir
	książę Obodrytów
Okres	od 809; do 819
Poprzednik	Drożko
Następca	Czedróg
	Dane biograficzne
Data śmierci	821

Sławomir (łac. Sclaomir^[1], zm. 821, Saksonia) – obodrzycki książę^[a] wielkoplemienny w latach 809/810^[b]–819. W 817 sprzymierzył się z Duńczykami i wystąpił przeciwko Frankom. W 819 pozbawiony tronu i wygnany, przywrócony tuż przed swoją śmiercią w 821.

W sojuszu z Frankami (809–817)

Objął władzę nad Obodrytami po zamordowaniu przez Duńczyków króla Drożka^[2]. W tym czasie cesarz sprawował władzę zwierzchnią nad tą grupą Słowian^[1]. W 809 lub 810 Karol Wielki ustanowił go królem Obodrytów. W 811 próbował z pomocą Franków i Sasów przywrócić swoją zwierzchność nad plemionami Glinian i Bytyńców, którzy wkrótce po śmierci Drożka zrzucili zależność od Obodrytów^[3]. Cztery lata później, w 815, posiłkował cesarza Ludwika Pobożnego podczas interwencji frankijskiej w Danii. Armia sasko-obodrzycka, pod dowództwem missus Baldryka, miała za zadanie przywrócić na tron Haralda Klaka. Wyprawa ta nie zakończyła się sukcesem i po spustoszeniu środkowej Danii jej uczestnicy wycofali się do Saksonii^[1].

W sojuszu z Danią (817–821)

W 817 Ludwik Pobożny zażądał od Sławomira podzielenia się władzą nad Obodrzycami z Czedrogiem, synem Drożka. Możliwe, że cesarz dążył, przez ten podział, do osłabienia władztwa obodrzyckiego. Niewykluczone także, że usłuchał on próśb samego Czedroga i popierających go możnych^[4]^[c]. Stanowisko tych ostatnich mógł Ludwik poznać, gdy w lipcu 815 poselstwo obodrzyckie przebywało na dworze cesarskim^[5]. Sławomir miał nawet złożyć przysięgę, że już nigdy nie przekroczy Łaby^[d]. Do otwartego wystąpienia Obodrytów przeciwko wpływom frankijskim doszło w 817^[6]^[e]. Nie chcąc podporządkować się rozkazom cesarza, Sławomir wysłał jednocześnie poselstwo do synów duńskiego króla Godfryda, z którymi zawarł sojusz wojskowy. Uzgodniono też plan wspólnego ataku na ziemie cesarstwa. Duńczycy i Obodryci mieli podzielić się zdobytymi terenami, zamieszkiwanymi przez Nordalbingów. Synowie Godfryda wysłali ﬂotę w górę Łaby, a siły lądowe zarówno Obodrytów, jak i Duńczyków, złupiły przygraniczne prowincje. Jednak działania wojenne ograniczyły się do, niezakończonego sukcesem, oblężenia nadgranicznej twierdzy Eselfeld przez wojska duńsko-obodrzyckie^[7]. W 819 Ludwik wysłał przeciw Sławomirowi za Łabę sasko-frankijską ekspedycję karną, dowodzoną przez swoich legatów. Władca Obodrytów poniósł porażkę i został doprowadzony przez wojska cesarskie do Akwizgranu. Tam wystąpili przeciwko niemu nie tylko Frankowie, ale również możni obodrzyccy, którzy oskarżyli go o niesprecyzowane „liczne zbrodnie”. Sławomir został wygnany, a tron obodrycki cesarz przekazał Czedrogowi^[8].

Sławomir przebywał na wygnaniu do 821. W tym roku Ludwik Pobożny, wobec utraty zaufania do Czedroga^[f], ponownie desygnował wygnańca na księcia obodrzyckiego i pozwolił mu na powrót. Jednak podczas podróży zapadł mocno na zdrowiu i, zdążywszy wcześniej przyjąć chrzest, umarł w Saksonii^[9].

Uwagi

↑ W źródłach frankijskich jest tytułowany królem. Kasperski 2014 ↓, s. 91.
↑ W źródłach pojawia się dopiero w 817. Por. Turasiewicz 2004 ↓, s. 52–53. Jedynie Strzelczyk 2006 ↓, s. 237 ma pewne wątpliwości, czy Sławomir był bezpośrednim następcą Drożka.
↑ Według McKitterick 2013 ↓, s. 156 Ludwik Pobożny mógł próbować wprowadzić u Obodrytów frankijski model sukcesji (z ojca na syna).
↑ Cesarz często nakazywał podległym mu władcom stawić się na dworze w celu potwierdzenia zależności. Barkowski 2018 ↓, s. 174–175.
↑ Według McKitterick 2013 ↓, s. 156 do buntu doszło w 818.
↑ Czedrog został oskarżony o próbę odnowienia sojuszu z Duńczykami i zdradę. Labuda 1975 ↓, s. 242; McKitterick 2013 ↓, s. 156.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c McKitterick 2013 ↓, s. 156.
↑ Labuda 1975 ↓, s. 241; Strzelczyk 2006 ↓, s. 237
↑ Kasperski 2014 ↓, s. 91.
↑ Labuda 1975 ↓, s. 241.
↑ Turasiewicz 2004 ↓, s. 53–54.
↑ Barkowski 2018 ↓, s. 174; Kasperski 2014 ↓, s. 92
↑ Barkowski 2018 ↓, s. 175–176; Kasperski 2014 ↓, s. 92
↑ Kasperski 2014 ↓, s. 92; McKitterick 2013 ↓, s. 156
↑ Labuda 1975 ↓, s. 242; McKitterick 2013 ↓, s. 156

Bibliografia

Robert F.R.F. Barkowski Robert F.R.F., Bitwy Słowian, Warszawa: Bellona, 2018, ISBN 978-83-11-15537-4 .
RobertR. Kasperski RobertR., Frankowie i Obodryci: tworzenie „plemion” i „królów” na słowiańskim Połabiu w IX wieku, ZbigniewZ. Dalewski (red.), [w:] Granica wschodnia cywilizacji zachodniej w średniowieczu, Warszawa: Instytut Historii PAN, 2014, s. 55–113, ISBN 978-83-63352-40-0 .
GerardG. Labuda GerardG., Sławomir, [w:] Słownik Starożytności Słowiańskich, t. V, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1975, s. 241–242, ISBN 83-04-00080-6 .
RosamondR. McKitterick RosamondR., Królestwa Karolingów. Władza – konflikty – kultura. 751 – 987, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2013, ISBN 978-83-01-17440-8 .
JerzyJ. Strzelczyk JerzyJ., Zapomniane narody Europy, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2006, ISBN 978-83-04047693 .
AdamA. Turasiewicz AdamA., Dzieje polityczne Obodrzyców: od IX wieku do utraty niepodległości w latach 1160–1164, BogumiłB. Grott (red.), Kraków: Nomos, 2004, s. 52–55, ISBN 83-88508-65-2, OCLC 830637109 .

[2] W źródłach frankijskich jest tytułowany królem. Kasperski 2014 ↓, s. 91.

[3] W źródłach pojawia się dopiero w 817. Por. Turasiewicz 2004 ↓, s. 52–53. Jedynie Strzelczyk 2006 ↓, s. 237 ma pewne wątpliwości, czy Sławomir był bezpośrednim następcą Drożka.

[7] Według McKitterick 2013 ↓, s. 156 Ludwik Pobożny mógł próbować wprowadzić u Obodrytów frankijski model sukcesji (z ojca na syna).

[9] Cesarz często nakazywał podległym mu władcom stawić się na dworze w celu potwierdzenia zależności. Barkowski 2018 ↓, s. 174–175.

[11] Według McKitterick 2013 ↓, s. 156 do buntu doszło w 818.

[14] Czedrog został oskarżony o próbę odnowienia sojuszu z Duńczykami i zdradę. Labuda 1975 ↓, s. 242; McKitterick 2013 ↓, s. 156.

[CITEREFMcKitterick2013156-1] McKitterick 2013 ↓, s. 156.

[4] Labuda 1975 ↓, s. 241; Strzelczyk 2006 ↓, s. 237

[CITEREFKasperski201491-5] Kasperski 2014 ↓, s. 91.

[CITEREFLabuda1975241-6] Labuda 1975 ↓, s. 241.

[CITEREFTurasiewicz200453–54-8] Turasiewicz 2004 ↓, s. 53–54.

[10] Barkowski 2018 ↓, s. 174; Kasperski 2014 ↓, s. 92

[12] Barkowski 2018 ↓, s. 175–176; Kasperski 2014 ↓, s. 92

[13] Kasperski 2014 ↓, s. 92; McKitterick 2013 ↓, s. 156

[15] Labuda 1975 ↓, s. 242; McKitterick 2013 ↓, s. 156

[1]

[a]

[b]

[2]

[3]

[4]

[c]

[5]

[d]

[6]

[e]

[7]

[8]

[f]

[9]

PROFILPELAJAR.COM

Sławomir (książę obodrzycki)

W sojuszu z Frankami (809–817)

W sojuszu z Danią (817–821)

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

Read other articles:

Ahmad Hambali

The Wavewatcher's Companion

Lime Rock (island)

العلاقات النرويجية المالية

2022 Alabama gubernatorial election

Partai Progresif Demokrat

Alexandru Maxim

1875 Connecticut gubernatorial election

Greece in the Balkan Wars

Porsche Design

Carlos Botelho

Aram Mp3

Sly Stone

土库曼斯坦总统

John E. McCarthy

哥伦布 (密西西比州)

ヴャチェスラフ・プレーヴェ

皖南

Nordfriesland

بلدة صنفيلد (ميشيغان)