Rudolf Macko

„Złom”

podporucznik
Data i miejsce urodzenia	23 września 1892 Tarnów
Data i miejsce śmierci	21 grudnia 1917 nad Piawą
Przebieg służby
Lata służby	1914 – 1917
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	1 pułk piechoty Legionów Polskich 5 pułk piechoty Legionów Polskich 20 pułk piechoty
Stanowiska	dowódca kompanii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Odznaczenia

Rudolf Andrzej Macko^[a] (ur. 23 września 1892 w Tarnowie, zm. 21 grudnia 1917 w walce nad rzeką Piawą) – żołnierz armii austro-węgierskiej, oficer Legionów Polskich, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się w rodzinie Stanisława i Wiktorii z d. Sztark^[1]. Od 1912 w drużynach strzeleckich. W 1913 zakończył naukę w c. k. Gimnazjum w Tarnowie^[2].

Zmobilizowany do armii austro-węgierskiej. Walczył na froncie I wojny światowej. We wrześniu 1914 w czasie bitwy pod Kraśnikiem zdezerterował i wstąpił do Legionów Polskich. 9 października tego roku został mianowany przez Józefa Piłsudskiego na stopień podporucznika. Służył w 1 pułku piechoty, a następnie 5 pułku piechoty. 1 listopada 1916 został mianowany na stopień podporucznika piechoty^[3].

Szczególnie odznaczył się 5 lipca 1915 w walce pod Polską Górą i Laskiem Polskim gdzie podczas wycofywania się wojsk polskich „był jednym z tych oficerów którzy skupili wokół siebie garść żołnierzy z różnych jednostek i kontratakami osłaniali nowe ugrupowanie wojsk własnych”^[4]. Za tę postawę został odznaczony Orderem Virtuti Militari.

Po kryzysie przysięgowym, ze względu na miejsce zamieszkania ponownie wcielony do armii austro-węgierskiej brał udział w walkach na froncie włoskim.

Poległ w walkach nad rzeką Piawą. Został pochowany na cmentarzu w San Stino di Livenza.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7174 – pośmiertnie 17 maja 1922^[5][4][6][7]
• Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 16 marca 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[8][4]

• Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
• Stefan Pomarański: Zarys historii wojennej 1-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1931, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.