Reprezentacja Galicji w piłce nożnej mężczyzn (gal.Selección Galega[1]) – niezrzeszony w FIFA, ani UEFA zespół piłkarski reprezentujący Galicję, jedną ze wspólnot automicznychHiszpanii. W związku z brakiem powiązania z którąś z organizacji piłkarskich, reprezentacja Galicji nie może rozgrywać oficjalnych spotkań. Galisyjscy piłkarze rozgrywają natomiast nieoficjalne mecze towarzyskie, zwykle w zimowym okresie przygotowawczym. Fani reprezentacji Galicji znani są jako Siareiros Galegos.
Historia
Viqueira podczas meczu z EkwadoremJonathan Pereira podczas meczu z Kamerunem
Pierwszy mecz reprezentacja Galicji rozegrała 19 listopada 1922 w Coia, dzielnicy Vigo. W latach dwudziestych w Hiszpanii nie istniały samoistne rozgrywki ligowe. Galisyjczycy mieli rozgrywać mecze między sobą, by tak wyłoniony zwycięzca miał konkurować z innymi zespołami regionalnymi, jak Aragonia, czy Katalonia, by w ten sposób ustalić najlepszy zespół w Hiszpanii. W roku 1936 Galicja rozegrała kilka spotkań w ramach przygotowań do Ludowych Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie, które miały odbywać się od 22 do 26 lipca 1936 roku, a miały być przeciwwagą dla Igrzysk odbywających się w nazistowskim Berlinie. Dalszy rozwój regionalnej drużyny Galicji, w tym i same Igrzyska Ludowr, został zahamowany przez pucz wojskowy (17 lipca), wojnę domową i dyktatorskie rządy generała Francisco Franco (1936-1975).
Do pomysłu drużyny złożonej z galisyjskich piłkarzy powrócono na początku lat osiemdziesiątych XX wieku, jednakowoż po raz pierwszy po niemal siedemdziesięcioletniej przerwie Selecçom rozegrała spotkanie 29 grudnia 2005 roku. Mecz ten odbył się na stadionie w Composteli, a w roli gości wystąpił zespół Urugwaju. Spotkanie zakończyło się wynikiem 3:2, a bramki dla gospodarzy strzelili Nano i Deus (dwie). Rok później Galicja po bramce Jonathana Pereiry zremisowała z Ekwadorem. Od tego czasu Galisyjczycy zremisowali z Kamerunem (bramka Julio Álvareza) i, w swoim ostatnim jak dotychczas występie, wygrali z Iranem po dwóch trafieniach Nacho Novo i jednym golu Roberto Losady.
Od początków reaktywowanej A Irmandiña w Galicji trwa debata nad ubieganiem się o status reprezentacji oficjalnej oddzielnej od drużyny Hiszpanii.
Sytuacja taka miałaby mieć miejsce we wszystkich sportach. Jako precedens podaje się występowanie czterech drużyn narodowych na terenie Wielkiej Brytanii (Anglii, Irlandii Północnej, Szkocji i Walii), czy przypadek drużyny Wysp Owczych.
Mecze reprezentacji Galicji są okazją dla manifestacji odmienności tego regionu od centralnej Hiszpanii. Przed meczami odgrywany jest hymn Galicji, piłkarze występują pod narodową flagą z błękitnym skosem, a na trybunach panują flagi galisyjskie z czerwoną gwiazdą oznaczające galisyjski ruch niepodległościowy.
↑Osoby z ruchu reintegracjonistów, zwolenników ujednolicenia języka galicyjskiego z portugalskim, używają końcówki -çom (selecçom) zamiast -ción (selección).
.jpg)
.jpg)
.svg){kind=small}
