Reparacje wojenne (łac. reparatio „naprawa” od reparare „odzyskiwać; odnawiać”)^[1] – rekompensaty finansowe za straty i szkody spowodowane przez działania wojenne, wypłacane zaatakowanej stronie konfliktu w przypadku jej zwycięstwa bądź korzystnego dla niej rozejmu, wynikające z łamania przez napastników postanowień Konwencji haskiej z 1907 roku bądź innych aktów prawa międzynarodowego.

Do I wojny światowej odszkodowania były nakładane wedle uznania wygranych, dopiero traktat wersalski ustanowił obowiązek wypłacania rekompensat (przez Niemcy, por. też Plan Dawesa), a po II wojnie światowej uregulowały je konferencja jałtańska i konferencja poczdamska oraz pokój paryski (1947).

Reparacje dzielą się na dwa rodzaje:

• międzynarodowe – wynikające z poniesienia strat finansowych przez państwa napadnięte,
• indywidualne – wynikające ze straty zdrowia (bądź życia dla członków rodziny poszkodowanego), prześladowań lub przymusowej pracy.

Od reparacji należy odróżnić kontrybucje.

Zobacz kolekcję cytatów Reparacje wojenne w Wikicytatach

Zobacz hasło reparacje w Wikisłowniku

Prawo do uzyskania reparacji nie wygasa nawet przez wiele lat od zakończenia wojny. Przykładowo RFN wypłaciła ostatnią ratę reparacji za I wojnę światową w 2010 roku^[2].

• Reparacje od Niemiec po II wojnie światowej