gdańska
rejencja
Państwo
Królestwo Prus
Prowincja
Prusy Zachodnie
Siedziba
Gdańsk
Powierzchnia
7 959 km²
Populacja (1910) • liczba ludności
742 619[1]
• gęstość
93,3 os./km²
Szczegółowy podział administracyjny
Liczba powiatów
10
Liczba miast na prawach powiatu
2
Położenie na mapie
Siedziba rejencji w Gdańsku przy ul. Neugarten (obecnie Nowe Ogrody ) 12-16
Rejencja gdańska (niem. Regierungsbezirk Danzig ) – pruska i niemiecka jednostka administracyjna na terenie Pomorza Gdańskiego istniejąca w latach 1815–1920.
Historia
Rejencja powstała po Kongresie Wiedeńskim 1815 jako jeden z dwóch okręgów prowincji Prusy Zachodnie . W 1820 dokonano podziału na powiaty: miasto wydzielone Danzig oraz powiaty ziemskie : Berent (Kościerzyna) , Danzig (Gdańsk) , początkowo z siedzibą w Russotschinie (Rusocin) , Elbing (Elbląg) , Karthaus (Kartuzy) , Marienburg (Westpr.) (Malbork) , Neustadt i. Westpr. (Wejherowo) i Preußisch Stargard Starogard Gdański) .
W 1874 utworzono powiat miejski Elbing , a w 1887 powiaty ziemskie Putzig (Puck) i Dirschau (Tczew) , powiat ziemski Danzig dzieląc na dwa powiaty: Danziger Höhe (Gdańskie Wyżyny) i Danziger Niederung (Gdańskie Niziny) z siedzibą w Danzig .
W wyniku traktatu wersalskiego miasto Danzig wraz z powiatami Danziger Höhe i Danziger Niederung utworzyły Wolne Miasto Gdańsk , a powiaty Preußisch Stargard , Berent , Karthaus , Neustadt i. Westpr. oraz Putzig (dwa ostatnie jako powiat morski ) zostały przekazane Polsce wchodząc w skład województwa pomorskiego . Powiaty Marienburg (Westpr.) i Elbing wraz z miastem Elbing stały się częścią rejencji kwidzyńskiej , przemianowanej w 1922 na rejencję zachodniopruską .
Bibliografia
Przypisy