Regalica

Regalica
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Lokalizacja

Polska

Rzeka
Źródło
Miejsce Odra Wschodnia, Szczecin
Współrzędne

53°21′20″N 14°33′18″E/53,355556 14,555000

Ujście
Recypient Dąbie, Odra
Miejsce

Szczecin

Współrzędne

53°25′52″N 14°38′00″E/53,431111 14,633333

Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast po lewej znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Regalica (do 1945 niem. Große Reglitz, po 1945 Rgilica[1]) – nazwa wschodniego ramienia Odry obowiązująca poniżej części Szczecina – Klucza do jeziora Dąbie[2].

Pomiędzy Regalicą a głównym nurtem Odry znajduje się obszar zwany Międzyodrzem. Z Odrą Zachodnią łączą ją: Skośnica, sztuczny Kanał Leśny, Parnica oraz wiele kanałów na Międzyodrzu.

Regalica odbiera część wód z Odry Wschodniej i uchodzi do Dąbia. Dalej wody przechodzą przez kanały Czapina, Babina oraz Iński Nurt do głównego biegu Odry.

Najbardziej zmieniony został odcinek rzeki na wysokości Zdrojów, obecny fragment zwany Martwą Wodą był dawniej częścią wyspy Siedlińska Kępa, a z dawnego nurtu, częściowo zasypanego, pozostała zatoka zw. Starą Martwą Wodą.

Dopływy: Obnica, Parnica, ramiona boczne: Cegielinka, Martwa Woda.

Infrastruktura

Nad Regalicą położone prawobrzeżne osiedla Szczecina: Klucz, Podjuchy, Zdroje i Dąbie. Rzeka stanowi również naturalną granicę pomiędzy dzielnicami Szczecina Prawobrzeżem i Śródmieściem.

Drogi i mosty nad Regalicą (licząc od południa):

Nazwa

Od Parnicy do ujścia do jeziora Dąbie, rzeka przybiera nazwę Mienia (niem. Mönne). Nazwę Regalica wprowadzono urzędowo w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Grosse Reglitz[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Terebucha, Eugeniusz Port szczeciński w: Szczecin miasto-port-okolice, Polskie Towarzystwo Geograficzne w Szczecinie, Święto Morza 1947
  2. ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 233, ISBN 83-239-9607-5.
  3. ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 4)