25 lipca 1977 lub 1977
od 16 stycznia 2017 do 4 marca 2024
Eliza Dzwonkiewicz (p.o.)
Robert Piaskowski
Rafał Wiśniewski (ur. 25 lipca 1977 w Warszawie) – polski socjolog, wykładowca akademicki, menedżer kultury, profesor Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego[1][2]. W latach 2017–2024 dyrektor Narodowego Centrum Kultury[3].
W latach 1998–2003 studiował socjologię na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego (UKSW) w Warszawie. Na tej samej uczelni w 2009 roku obronił doktorat ze specjalności socjologia kultury. W 2016 roku na podstawie pracy „Transgresja kompetencji międzykulturowych. Studium socjologiczne młodzieży” uzyskał stopień doktora habilitowanego socjologii[4]. Jest absolwentem studiów podyplomowych w Zakładzie Krajów Pozaeuropejskich Polskiej Akademii Nauk pt. Polityka i kultura w krajach Azji i Afryki.
Od 2011 do 2017 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Polskiego Towarzystwa Socjologicznego. Był również członkiem Zarządu Rady Zakładu Badań Naukowych PTS i Zarządu Oddziału Warszawskiego PTS oraz współzałożycielem i członkiem Pracowni Badawczej Polski Pomiar Postaw i Wartości.
W latach 2016–2017 zasiadał na stanowisku dyrektora Instytutu Socjologii Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Od 2020 kieruje Katedrą Socjologii Kultury w Instytucie Nauk Socjologicznych na Wydziale Społeczno-Ekonomicznym UKSW[5].
W styczniu 2017 decyzją Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Piotra Glińskiego objął stanowisko dyrektora Narodowego Centrum Kultury[6]. W kwietniu 2021 instytucja została uhonorowana przez ministrów kultury Grupy V4 Nagrodą Wyszehradzką[7]. W marcu 2024 został odwołany ze stanowiska dyrektora Narodowego Centrum Kultury i jednocześnie powołany na stanowisko zastępcy dyrektora tej instytucji[8].
Jest członkiem Rady Naukowej Biblioteki Narodowej kadencji 2018–2024[9], Rady Muzeum przy Muzeum Narodowym w Poznaniu kadencji 2020–2024[10], Rady Muzeum przy Muzeum Narodowym w Lublinie kadencji 2021–2025[11]. Od czerwca 2020 nieprzerwanie zasiada w Radzie Centrum Badania Opinii Społecznej[12][13]. Jest współinicjatorem i dyrektorem Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Europy Środkowo-Wschodniej EUFONIE[14]. Odpowiada za działalność Kordegardy. Galerii Narodowego Centrum Kultury[15]. Producent filmów dokumentalnych: „Ostatnia góra”[16] i „Bezkrwawa rewolucja”[17]. Koproducent pierwszej polskiej fabuły w technologii wirtualnej rzeczywistości (VR) pt. „Kartka z Powstania”[18], filmu VR „Wiktoria 1920”[19] oraz dokumentów: „Położna”[20] „O zwierzętach i ludziach”[21], „Chopin nie boję się ciemności”[22]
Był pełnomocnikiem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego do spraw obchodów kulturalnych 15. rocznicy wstąpienia Polski do Unii Europejskiej[23].
W latach 2021–2024 członek rady nadzorczej spółki Pałac Saski Sp. z o.o. reprezentujący Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego[24][25].
W latach 2021–2023 prowadził program „Zaginione. Odnalezione”[26], emitowany na antenie TVP Kultura, poświęcony odnalezionym po latach skarbom polskiego dziedzictwa materialnego – zabytkowym przedmiotom, które na skutek tragicznych losów Polski zaginęły.
Lokasi Pengunjung: 18.116.60.158