Rafał Krywko

Rafał Krywko
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

5 listopada 1896
Kuczkuryszki

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

65 Pułk Piechoty
50 Pułk Piechoty
44 Pułk Piechoty
PKU Pińsk

Stanowiska

dowódca batalionu
komendant PKU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Rafał Krywko (ur. 5 listopada 1896 w Kuczkuryszkach, pow. wileńsko-trockim, zm. ?) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 5 listopada 1896[1] w Kuczkuryszkach, w pow. wileńsko-trockim, jako syn Wincentego[2].

29 października 1918 roku został oficerem prowiantowym w Dowództwie Wojsk Polskich w północnej Rosji[3].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie 1920 w szeregach 65 pułku piechoty. Został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5]. W latach 20. pozostawał oficerem 65 pułku piechoty w Grudziądzu[6][7]. Został awansowany do stopnia majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928[8][9]. W 1928 pozostając oficerem 65 pp był komendantem obwodowym przysposobienia wojskowego[10]. W 1932 był oficerem 50 pułku piechoty w garnizonie Kowel[11]. W kwietniu 1933 roku został przeniesiony do 44 pułku piechoty w Równem na stanowisko dowódcy batalionu[12]. W czerwcu 1934 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Pińsk na stanowisko komendanta[13]. Z dniem 30 czerwca 1935 roku został przeniesiony w stan spoczynku[14].

Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. Od 1940 był osadzony w obozie jenieckim NKWD w Griazowcu[15][16].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ 26 stycznia 1934 ogłoszono sprostowanie daty urodzenia z „6 listopada 1896” na „5 listopada 1896”. Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych. Zmiany (sprostowania) nazwisk, imion i dat urodzenia. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 26, 26 stycznia 1934. 
  2. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-07-09].
  3. ↑ Bagiński 1921 ↓, s. 465.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 420.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 363.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 311.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 278.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 184.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 33.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 79.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 578.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 82.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 159.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 100.
  15. ↑ Jerzy Turski: Lista jeńców z obozu w Griazowcu. W: Zdzisław Peszkowski: Wspomnienia jeńca z Kozielska. Warszawa: Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej, 1989, s. 71. ISBN 83-85015-66-3.
  16. ↑ Lista jeńców Kampanii Wrześniowej 1939, umieszczonych w obozie w Griazowcu. raportnowaka.pl. s. 17. [dostęp 2015-11-20].
  17. ↑ Proskurnicki 1929 ↓, s. 29.
  18. ↑ M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  19. ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 101 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska i wychowania fizycznego”.

Bibliografia