Przytulia sudecka

Przytulia sudecka
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

goryczkowce

Rodzina

marzanowate

Rodzaj

przytulia

Gatunek

przytulia sudecka

Nazwa systematyczna
Galium sudeticum Tausch
Flora 18(1): 347. 1835
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Multimedia w Wikimedia Commons

Przytulia sudecka (Galium sudeticum Tausch) – gatunek rośliny należący do rodziny marzanowatych.

Rozmieszczenie geograficzne

Endemit Masywu Czeskiego. W Polsce występuje tylko na dwóch stanowiskach, położonych w Karkonoszach: Mały Śnieżny Kocioł i Kocioł Małego Stawu[4].

Morfologia

Łodyga
Cienka, naga, czterokanciasta, w dole rozgałęziona, do 25 cm wysokości. Środkowe międzywęźla 1,5-2 razy dłuższe od liści[4].
Liście
Zebrane po 6-8 w okółku. Ciemnozielone, odwrotnie jajowate, ostro zakończone, do 2 cm długości.
Kwiaty
Białe, o średnicy 4-4,5 mm, zebrane w szczytowe kwiatostany.

Biologia i ekologia

Bylina, oreofit. Rośnie na odsłoniętych skałach w kotłach polodowcowych. Kwitnie w lipcu i sierpniu. Liczba chromosomów 2n=44[4].

Zagrożenia i ochrona

Gatunek objęty w Polsce ścisłą ochroną.

Kategorie zagrożenia:

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-05-27] (ang.).
  3. ↑ M. Bilz, Galium sudeticum, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2014-03-06] (ang.).
  4. ↑ a b c Kwiatkowski P. 2001. Przytulia sudecka. s. 308-309. W: Polska Czerwona Księga Roślin, Kraków 2001. ISBN 83-85444-85-8.
  5. ↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  6. ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
  7. ↑ Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.