Ten artykuł dotyczy jednostki stosowanej do określania rozdzielczości. Zobacz też: inne znaczenia skrótu „PPI”.

ppi (ang. pixels per inch) – liczba pikseli przypadająca na cal długości. Jednostka stosowana do określania rozdzielczości obrazów cyfrowych.

Przy określaniu rozdzielczości obrazów często zamiast jednostki ppi mylnie używa się określenia dpi (ang. dots per inch – punktów na cal), które odnosi się do rozdzielczości urządzeń drukujących lub naświetlających. Tymczasem są to dwie różne jednostki – zdjęcie o rozdzielczości 72 ppi można wydrukować na drukarce atramentowej w rozdzielczości 600 dpi – co w dużym uproszczeniu oznacza, że każdy piksel obrazu będzie na wydruku reprezentowany przez co najmniej 64 punkty^[1], lecz w rzeczywistości oprogramowanie urządzenia drukującego dokona interpolacji pikseli.

W zależności od urządzenia wyjściowego (monitor, drukarka, naświetlarka) przyjęto następujące wartości ppi, uznawane za wystarczające dla uzyskania ergonomicznego, niepostrzępionego obrazu:

Wzór do obliczenia PPI dla dowolnego urządzenia (komórka, tablet, monitor etc.):

${\displaystyle PPI={\frac {\sqrt {a^{2}+b^{2}}}{x}},}$

gdzie:

${\displaystyle a}$ – rozdzielczość pozioma w pikselach,

${\displaystyle b}$ – rozdzielczość pionowa w pikselach,

${\displaystyle x}$ – długość przekątnej w calach.

• cpi
• raster
• spi