Poszukiwawcze Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (POPR) – stowarzyszenie o statusie Organizacji Pożytku Publicznego z siedzibą w Gdyni, prowadzące specjalistyczną działalność ratowniczą, powstałe na podstawie ustawy z dnia 7 kwietnia1989 r. Prawo o stowarzyszeniach. Organizacja działa na zasadach pracy społecznej i zajmuje się poszukiwaniem osób zaginionych w terenie otwartym, ewakuacją osób poszkodowanych z terenu trudno dostępnego, prowadzeniem szkoleń nt. Jak zachować się w wypadku ataku niebezpiecznego psa, nauką pierwszej pomocy oraz zabezpieczaniem imprez plenerowych jako zaplecze medyczne.
Historia
Założyciele POPR tworzyli historię psów ratowniczych w Polsce – byli doświadczonymi ratownikami i przewodnikami psów, działającymi początkowo w innych grupach ratowniczych. Początki ich kariery sięgają 1995 roku oraz struktur Polskiego Czerwonego Krzyża, kiedy to na fali rosnącej popularności psów ratowniczych, po akcji ratowniczej na gruzowisku wieżowca przy ul. Wita Stwosza w Gdańsku, zintensyfikowała się działalność poszukiwawczo-ratownicza na Pomorzu. W 1996 r. z uwagi na problemy we współpracy z PCK rozpoczęli działalność w ramach Sekcji Psów Ratowniczych OSPGdańsk, gdzie brali udział m.in. w poszukiwaniu osób zaginionych po trzęsieniu ziemi w Turcji za co, w dowód uznania zasług, dwóch ratowników zostało odznaczonych przez Prezydenta RP medalami „Za ofiarność i odwagę”.
Akcja poszukiwawcza w terenie leśnym we współpracy z Policją 6 października 2004
Pozostały dorobek ratowników to m.in. działanie podczas katastrofy Zakładów Mięsnych w Gdańsku, działania po zawaleniu się budynku po wybuchu gazu w Dźwirzynie, zabezpieczali wyburzanie wieżowca ZREMB-u w Sopocie oraz w wielu innych akcjach poszukiwawczych osób zaginionych na terenie całego kraju. Po napotkaniu trudności logistycznych ze strony PSP podczas prowadzonych działań poszukiwawczych oraz po odmowie udzielenia przez PSP wymaganego wsparcia została podjęta decyzja o opuszczeniu szeregów OSP. Ratownikom udało się doprowadzić w 2001 roku do zarejestrowania samodzielnej i niezależnej organizacji, przyjmując nazwę Poszukiwawcze Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe. POPR następnie wydzieliło w swoich strukturach Służbę Ratowniczą, czyli pododdział bezpośrednio odpowiedzialny za działalność ratowniczą, na czele której stanął emerytowany policjant Zbigniew Matysiak, a następnie z-ca dowódcy 43. Bazy Lotniczej Marynarki Wojennejkmdrpor. Waldemar Skrzypiński, co zapoczątkowało intensywny rozwój organizacji oraz nadało jej ostateczną formę.
Prowadzenie pogadanek w placówkach oświatowych dot. zachowania wobec psów agresywnych,
Zabezpieczanie imprez masowych.
Poszukiwania zaginionych geologów na rozlewiskach Narwi pod Białymstokiem, 12–14 stycznia 2010: sprawdzanie zatopionego samochodu geologów podwodną kamerą
Przyrzeczenie Ratownicze
Uroczyście i dobrowolnie, w poczuciu odpowiedzialności, świadomy zagrożeń i podejmowanego ryzyka, przyrzekam:
Stawić się na każde wezwanie Naczelnika lub jego zastępcy w oznaczonym miejscu i czasie, o każdej porze roku czy dnia bez względu na stan pogody, aby śpieszyć z pomocą ludziom, których życie bądź zdrowie jest w niebezpieczeństwie;
Będę przestrzegał statutu POPR;
Polecenia Naczelnika, jego zastępców, kierowników sekcji oraz kierujących akcjami ratowniczymi będę wykonywał rzetelnie i gorliwie, pamiętając że od mojego działania zależy zdrowie i życie ludzkie.
Przyrzeczenie swoje na znak dobrej woli – przez podanie ręki Naczelnikowi – potwierdzam.
