Grzyby kortycjoidalne o owocniku rocznym, rozpostartym lub siedzącym, w stanie świeżym mięsistym, w stanie suchym przeważnie kruchym do twardego. Powierzchnia o jasnej barwie, przeważnie białawej, czasami ciemnieje w wyniku suszenia, niektóre gatunki przy dotknięciu zmieniają barwę na niebieskawą lub czerwonawo-brązową. System strzępkowy monomityczny, strzępki generatywne ze sprzążkami. U niektórych gatunków występują cystydy. Podstawki z 4 sterygmami i sprzążką u podstawy. Bazydiospory cienkościenne do grubościennych, gładkie, szkliste, allantoidalne do elipsoidalnych, nieamyloidalne, ale u niektórych gatunków słabo amyloidalne w masie, u niektórych gatunków cyjanofilne. Powoduje brunatną zgniliznę drewna, głównie drzew iglastych, rzadziej twardego drewna[2].
Rodzaj Oligoporus można odróżnić od rodzaju Postia tylko w ograniczonym zakresie, głównie po cyjanofilnych i grubościennych bazydiosporach, w przeciwieństwie do niecyjanofilnych i cienkościennych bazydiospor większości gatunków Postia. Jednakże Oligoporus rennyii, gatunek typowy Oligoporus, daje w tym zakresie zmienne wyniki[2].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji:Dacrybolaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
W polskim piśmiennictwie mykologicznym należące do tego rodzaju gatunki opisywane były jako białak, gąbczak, huba, pseudowoszczynka, żagiew. W 2023 r. Władysław Wojewoda zarekomendował nazwę drobnoporek (ale dla synonimu Oligoporus). Jest ona niespójna z nazwą naukową[4].
W wyniku prowadzonych w ostatnich latach filogenetycznych badań mykologów liczne gatunki rodzaju Postia zostały przeniesione do innych rodzajów.
