Polska bibliografia narodowa

Bibliografia Polska, tom z 1894 roku

Polska bibliografia narodowa – bieżąca i retrospektywna bibliografia narodowa(inne języki) druków pochodzących z Polski i z nią związanych (polonika). Metodycznie prowadzona od 2. połowy XIX wieku, była pierwotnie publikowana w formie papierowej, współcześnie jest dostępna online w postaci bazy danych w katalogu warszawskiej Biblioteki Narodowej, jej opracowywaniem zajmuje się Instytut Bibliograficzny.

Historia

Początki

Pierwszy rękopiśmienny wykaz pisarzy polskich z elementami bibliografii to praca Stanisława Reszki pt. Scriptores Polonici z 1594 roku[1]. Pierwsza drukowana polska próba bibliograficznej rejestracji to Reges, sancti, bellatorem, scriptores Poloni z 1601 autorstwa Krzysztofa Warszewickiego[1]. Pierwsza polska praca o biobibliograficznym charakterze to Scriptorum Polonicorum Hekatonatas Centum illustrium Poloniae scriptorum elegia vitae (pol. Słownik pisarzów polskich albo Pochwały i żywoty stu najznakomitszych pisarzów polskich[2]) z 1625 roku[1] autorstwa Szymona Starowolskiego[3][2], który jednak nie zastosował w niej ścisłej metody bibliograficznej, przez co bliżej temu dziełu do pracy z historii literatury[4]. Jedną z ważniejszych prac bibliograficznych XVIII wieku było dzieło Samuela Hoppiusa pt. De sctiptoribus historiae Poloniae et Prussiae virtutibus et vitiis, catalogus et iudicium wydana w 1707 roku[5]. Kolekcja biografii z pokaźnymi adnotacjami bibliograficznymi została opracowana przez Dawida Brauna pt. De scriptorum Poloniae et Prussiae historicum, politicorum et ictorum, typis impressorum, virtutibus et vitiis catalogus et judicium, wydana w 1723 roku[6].

Pierwsze czasopismo informacyjno-bibliograficzne na ziemiach polskich wydawał Gotfryd Lengnich w latach 1718–1719 pt. „Polnische Bibliotheck” [!], ukazało się 10 zeszytów, jako fikcyjne miejsce wydania podano Tannenberg[7].

Józef Załuski w swojej broszurze Programma literarium z 1732 roku zaproponował powstanie polskiej bibliografii bieżącej i retrospektywnej, która miałaby się ukazywać w czasopismach[8]. Miała być oparta na dobrowolnie nadsyłanych do autora drukach, co nie doczekało się realizacji[9]. Apelował w broszurze także o nadsyłanie informacji o polskich publikacjach z XVII wieku[8]. Do broszury autor dołączył cztery spisy bibliograficzne obejmujące m.in. polonika[8]. Najobszerniejsza zachowana bibliografia autorstwa Józefa Załuskiego to Bibliotheca poetarum Polonorum, qui patrio sermone scripterunt z 1752 roku, która powstała w większości z autopsji na podstawie zbiorów Biblioteki Załuskich[10]. Pierwsza polska bibliografia narodowa to dzieło Józefa Załuskiego, nad którym pracował kilkanaście lat do końca życia pt. Bibliotheca polona magna universalis, prawdopodobnie liczyło ono 10 tomów[10]. Rejestrowało tylko polonika i druki dotyczące Polski[11]. Pozostała w rękopisie i spłonęła po upadku powstania warszawskiego[12] w 1944 roku[9].

Kolejną istotną inicjatywą bibliograficzną była praca Jana Daniela Janockiego pt. Janociana sive clarorum atque illustrium Poloniae auctorim aercenatumque miscellae, wydana w latach 1776–1819, która rejestrowała 460 polskich pisarzy z XV–XVII wieku[12].

Praca Feliksa Jana Bentkowskiego pt. Historia literatury polskiej wystawiona w spisie dzieł drukiem ogłoszonych z 1814 była bibliografią adnotowaną, która wywarła duży wpływ na rozwój polskiej bibliografii[13] jako „pierwsza systematyczna bibliografia piśmiennictwa polskego”[2]; w 1812 roku wydał on także dzieło pt. O naydawniejszych książkach drukowanych w Polszce, a w szczególności o tych, które Jan Haller w Krakowie wydawał…[12]

Adam Benedykt Jocher pragnął zebrać całość polskiego piśmiennictwa krajowego i światowego w postaci retrospektywnej bibliografii narodowej, planował wydać 14 tomów, z czego wydano jedynie 3 początkowe woluminy w latach 1840–1857 pt. Obraz bibliograficzno-historyczny literatury i nauk w Polsce od wprowadzenia w niej druku po rok 1830 włącznie[14].

Wraz ze wzrostem produkcji wydawniczej w XIX wieku oficyny, księgarnie lub wypożyczalnie publikowały katalogi księgarskie i rejestry książek[7]. Ignacy Klukowski i Walenty Rafalski wydali Bibliografię Krajową w 1856 roku[7], Mieczysław Antoni Leitgeber wydawał „Przegląd Bibliograficzny Piśmiennictwa Polskiego” w Poznaniu w latach 1867–1874[7]. Największe znaczenie miał „Przewodnik Bibliograficzny. Miesięcznik dla wydawców, księgarzy, jako też czytających i kupujących książki”, założony przez Władysława Ignacego Wisłockiego w 1878 roku, wydawany w Krakowie do 1914 roku[15]. Dopełnieniem tego czasopisma był warszawski periodyk „Książka. Miesięcznik poświęcony krytyce i bibliografii polskiej”, który ukazywał się od 1901 do 1914 roku[15]. „Bibliografia Polska” wydawana w latach 1914–1919 przez Jana Czubka stanowiła kontynuację „Przewodnika Bibliograficznego”[16]. Od 1869 roku rozpoczęto wydawanie Bibliografii Polskiej Karola Estreichera[17].

„Przegląd Biblioteczny” w 1908 roku opublikował odezwę postulującą utworzenie Polskiego Instytutu Bibliograficznego, który mógłby zająć się planową pracą bibliograficzną[18].

Okres międzywojenny

Pierwszą próbą bibliografii narodowej był „Biuletyn Bibliograficzny”, który opracowywał Zygmunt Mocarski w Wydziale Prasowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych, wychodził od lipca 1919 do końca 1920 roku[19].

II seria „Przewodnika Bibliograficznego” została zainicjowana w 1922 roku, redagował ją Władysław Tadeusz Wisłocki[16]. W 1927 roku wprowadzono w Polsce prawo o egzemplarzu obowiązkowym[20]. Dektet o tymże uchylono jednak w marcu 1930 roku, odpowiednia ustawa ukazała się w 1932 roku, a rozporządzenie wykonawcze w 1934 roku, co wpłynęło niekorzystnie na kompletność bibliografii bieżącej[21].

Instytut Bibliograficzny został powołany do inicjowania i prowadzenia prac bibliograficznych rozporządzeniem Prezydenta z 24 lutego 1928 roku o Bibliotece Narodowej[22]. W okresie międzywojennym, w latach 1928–1939[23] był wydawany „Urzędowy Wykaz Druków Wydanych w Rzeczypospolitej Polskiej i Druków Polskich lub Polski Dotyczących Wydanych za Granicą”[20] w układzie alfabetycznym[24]. Osobno wydawano „Urzędowy Wykaz Czasopism Wydawanych w Rzeczypospolitej Polskiej”, a od 1931 roku także „Urzędowy Wykaz Czasopism Nowych, Wznowionych i Zawieszonych, Wydawanych w Rzeczypospolitej Polskiej”[20].

Do 1939 roku powstały także m.in.: Bibliografia historii polskiej Ludwika Finkla, Bibliografia prawnicza polska XIX i XX w. Adolfa Suligowskiego, Bibliografia bibliografii polskiej Wiktora Hahna czy Literatura polska Gabriela Korbuta[25].

Jan Muszkowski w Towarzystwie Naukowym Warszawskim tworzył w okresie międzywojennym retrospektywną bibliografię polską XX wieku za lata 1901–1925[26], jego 120 000 kart do planowanej publikacji spłonęło w czasie powstania warszawskiego[27].

Po II wojnie światowej

Od 1 stycznia 1949 roku redakcja „Przewodnika Bibliograficznego” zaprzestała ogłaszania poloników zagranicznych ze względu na niekompletność materiału[24]. Prace nad Bibliografią Polską kontynuował syn Karola, Stanisław Estreicher[18] oraz jego wnuk Karol Estreicher[28]. Kazimierz Piekarski zajął się bibliografią polską XVI wieku[26].

Od 1950 roku poza bieżącą bibliografią narodową wychodziła bibliografia księgarska w postaci trzech wydawnictw – były to prospektywne „Zapowiedzi Wydawnicze” (od 1952 roku), bieżący „Kartkowy Katalog Nowości” (od 1950 roku) oraz scalający rocznik „Katalog Składowy” (od 1951 roku), ich opracowaniem zajmowała się Składnica Księgarska[29]. Biuro Wydawnicze „Ruch” wydawało na postawie ankiet niekompletny „Katalog Prasy Polskiej” w latach 1957-1964[29]. Obliczony na czytelników zagranicznych był dwuczłonowy serwis bibliograficzny, który wydawał Ośrodek Rozpowszechniania Wydawnictw Naukowych PAN i Ośrodek Dokumentacji in Informacji Naukowej PAN; składał się z „Quarterly Review of Scientific Publications” oraz „Polish Scientific Periodicals. Current Contents”[30].

W latach 60. XX wieku polska bibliografia narodowa składała się z 4 elementów: „Przewodnika Bibliograficznego” (kontynuacja międzywojennego „Urzędowego Wykazu Druków”[24]) w układzie rzeczowym[24], „Bibliografii Zawartości Czasopism”, „Bibliografii Czasopism i Wydawnictw Zbiorowych” oraz „Polonica Zagraniczne. Bibliografia”[31] (rozpoczęta w 1956 roku[32]). Jako rozszerzenie bibliografii narodowej traktowano wówczas „Katalog Rozpraw Doktorskich i Habilitacyjnych”, który był wydawany jako rocznik[31]. W 1961 roku wydano Rozporządzenie Ministra Kultury i Sztuki o tzw. egzemplarzach gratisowych dla bibliotek, w świetle którego Biblioteka Narodowa powinna otrzymywać po dwa egzemplarze każdego tytułu płyty gramofonowej, która ukaże się na polskim rynku, co jednak nie oznaczało ich rejestracji w postaci dyskografii czy bibliografii[33].

Od 1 lipca 1961 roku Biblioteka Narodowa otrzymywała egzemplarz obowiązkowy płyt z tekstem mówionym lub z muzyką, które także podlegały rejestracji w bibliografii narodowej (postulowano powstanie Dyskografii Polskiej jako dodatku do „Przewodnika Bibliograficznego”)[34].

Od 1986 roku podstawą układu „Przewodnika Bibliograficznego” stała się uniwersalna klasyfikacja dziesiętna[35].

We wrześniu 2004 roku rozpoczęto opracowywanie Bibliografii Dokumentów Kartograficznych[36], natomiast w 2008 zainicjowano Bibliografię Dokumentów Dźwiękowych[37].

Bibliografia bieżąca

Wydawnictwa zwarte:

Wydawnictwa ciągłe:

  • „Bibliografia Wydawnictw Ciągłych Nowych, Zawieszonych i Zmieniających Tytuł” – odnotowuje pierwsze numery czasopism, które zaczęły się ukazywać oraz ostatnie, jeśli zmieniły one tytuł lub przestały się ukazywać, od 2009 jedynie w postaci plików PDF[43]
  • „Bibliografia Wydawnictw Ciągłych” – rejestruje czasopisma wydawane nieregularnie, wydawnictwa zbiorowe, kalendarze, sprawozdania[44] (pierwotnie „Bibliografia Czasopism i Wydawnictw Zbiorowych” za rok 1958[45]) – rocznik wychodził regularnie w latach 1958–1960[46], po przerwie wydano pełny spis w 1971, a w latach 1972–1974 zarejestrowano wyłącznie tytuły nowe, zawieszone i o zmienionym tytule[46], po zmianie tytułu na „Bibliografię Wydawnictw Ciągłych” wydano roczniki za lata: 1981 (wydany w 1984 roku), 1983 (wydany w 1987 roku), 1984 (wydany w 1992 roku), 1996 (wydany w 1998 roku), 1997 (wydany w 1999 roku); obecnie istnieje w postaci bazy[46]
  • „Bibliografia Zawartości Czasopism” – bibliografia selektywna w układzie systematycznym, rejestruje artykuły z wybranych czasopism i dzienników, zainicjowana w 1947 roku[47], od 1951 roku jako miesięcznik[47], w PRL-u zbierała artykuły z dzienników: „Trybuny Ludu”, „Życia Warszawy” i „Rzeczpospolitej“, od 1990 nie rejestrowała materiału z dzienników, od 1996 roku powrócono do rejestracji artykułów z „Rzeczpospolitej”, a od 1997 roku dodano artykuły z „Gazety Wyborczej”; na płytach CD-ROM od 1996 roku[46]
  • od 1996 roku dostępna w postaci rekordów w katalogu Biblioteki Narodowej[48]

Polonika zagraniczne:

  • Polonica Zagraniczne – bibliografia uzupełniająca gromadząca wyłącznie wydawnictwa zwarte, polonika wydane poza granicami Polski, pierwszy rocznik za rok 1956 wydano w 1960 roku[49], od 1999 roku powstaje w systemie zautomatyzowanym[50], od 2010 roku tylko w postaci katalogu Biblioteki Narodowej[51] (wcześniej jako osobna baza POLONICA[50])

Bibliografia retrospektywna

Bibliografia wydawnictw zwartych:

  • Bibliografia Polska (za lata 1474–1900)[52]
    • Bibliografia staropolska – obejmuje druki od XV do XVIII wieku w układzie alfabetycznym[53]
    • Bibliografia polska XIX stulecia[54]
  • Bibliografia polska 1901–1939 – obejmuje 125 048 pozycji, jest wydawana od 1986 roku pod redakcją Janiny Wilgat[52] w tomach w układzie alfabetycznym, ukazało się 18 tomów (ostatni: Koro-Krasu w 2018 roku), wszystkie dostępne w postaci plików PDF[54]
  • Bibliografia zwartych druków konspiracyjnych wydanych pod okupacją hitlerowską 1939–1945 Władysława Chojnackiego[52] (uzupełnienia ogłosił Czesław Gutry w 1972 roku[55])
  • Bibliografia polskich publikacji podziemnych pod rządami komunistycznymi w latach 1939–1941 i 1944–1953. Czasopisma – druki zwarte – druki ulotne Władysława Chojnackiego[52]
  • Bibliografia podziemnych druków zwartych z lat 1976–1989 – obejmuje 6513 pozycji, została wydana w postaci drukowanej w 1995 roku[56] oraz jest dostępna jako baza w systemie MAK[57]

Bibliografia wydawnictw ciągłych:

  • Gazety ulotne polskie i Polski dotyczące XVI-XVIII w. Konrada Zawadzkiego[52]
  • hasło: Czasopisma; rejestr za lata 1661–1870 w Bibliografii polskiej Cz. 1 t. 1 Karola Estreichera[52]
  • Bibliografia polskiej XIX wieku (wydanie drugie) – rejestr za lata 1801–1900[52]
  • Bibliografia pracy polskiej Jerzego Łojka – 4 tomy za lata 1661–1918 i 1944–1948, wydawane od 1965 do 1976 roku[52]
  • Centralny Katalog Prasy Biblioteki Narodowej, dane do 1939 roku i kartoteki za lata: 1944–1945, 1958–1970, 1971–1890, 1985–1988 i od 1990 roku[52]
  • Centralny katalog polskiej prasy konspiracyjnej 1939–1945 Lucjana Dobroszyckiego[52]
  • Bibliografia Wydawnictw Ciągłych Nowych, Zawieszonych i Zmieniających Tytuł 1985–1994 – kumulacja pod redakcją Anny Potuszyńskiej[52]
  • Bibliografia niezależnych wydawnictw ciągłych z lat 1976–1990 – wydana drukiem w 2001 roku, dostępna w postaci bazy online[58]

Bibliografia zawartości czasopism:

  • Bibliografia Polska Karola Estreichera rejestruje zawartość roczników wybranych czasopism za lata 1661–1900[52]
  • Bibliografia polska XIX stulecia (wydanie drugie) – rejestruje treść roczników wybranych czasopism i dzienników[52]

Polonika zagraniczne:

  • Bibliographia Polonica XV ac XVI saeculorum Teodora Wierzbowskiego – obejmuje 3200 opisów druków z XV i XVI wieku[59]
  • Bibliografia polska Karola Estreichera – odnotowuje polonika eksterytorialne zwarte, ciągłe i druki ulotne[52]
  • Bibliografia wydawnictw zwartych Polonii amerykańskiej 1867–1900 Wojciecha Chojnackiego[52]
  • Bibliografia polska 1901–1939 pod redakcją Janiny Wilgat – rejestruje wydawnictwa zwarte[52]
  • Polonika zagraniczne. Bibliografia za okres od września 1939 do 1955 – pod redakcją Janiny Wilgat w trzech tomach[52]
  • Bibliografia czasopism polskich zagranicą [!] 1830–1934 Stanisława Zielińskiego, wydana w 1935 roku[60]
  • Bibliografia czasopism polskich wydawanych poza granicami kraju od września 1939 Jana Kowalika (do 1988 roku)[52]
  • bibliografie specjalne: Przekłady literatury polskiej (3 tomy za lata 1945–2004)[61], Dzieła Jana Pawła II: Bibliografia publikacji wydanych poza Polską (wydana w 2005 roku)[62], Bibliografia Quo vadis (wydana w 2016 roku)[63], Bibliografia przekładów Josepha Conrada[64] (wydana w 2020 roku[65])

Przypisy

  1. ↑ a b c Bilikiewicz-Blanc 2007 ↓, s. 95.
  2. ↑ a b c Korpała 1974 ↓, s. 97.
  3. ↑ Hleb-Koszańska 1974 ↓, s. 174.
  4. ↑ Dembowska 2001 ↓, s. 14.
  5. ↑ Dembowska 2001 ↓, s. 15.
  6. ↑ Bilikiewicz-Blanc 2007 ↓, s. 96.
  7. ↑ a b c d Żmigrodzki 2000 ↓, s. 250.
  8. ↑ a b c Bilikiewicz-Blanc 2007 ↓, s. 23.
  9. ↑ a b Hleb-Koszańska 1974 ↓, s. 176.
  10. ↑ a b Bilikiewicz-Blanc 2007 ↓, s. 24.
  11. ↑ Korpała 1969 ↓, s. 82.
  12. ↑ a b c Bilikiewicz-Blanc 2007 ↓, s. 97.
  13. ↑ Bilikiewicz-Blanc 2007 ↓, s. 98.
  14. ↑ Bilikiewicz-Blanc 2007 ↓, s. 100.
  15. ↑ a b Żmigrodzki 2000 ↓, s. 251.
  16. ↑ a b Żmigrodzki 2000 ↓, s. 252.
  17. ↑ Józef Korpała, Znaczenie „Bibliografii Polskiej” Karola Estreichera, Państwowe Wydawnictwo Naukowe – Oddział w Krakowie, 1970 (Nauka Dla Wszystkich Nr 105), s. 18.
  18. ↑ a b Baumgart 1974 ↓, s. 110.
  19. ↑ Hleb-Koszańska 1974 ↓, s. 185.
  20. ↑ a b c Żmigrodzki 2000 ↓, s. 253.
  21. ↑ Wanda Piusińska, Narodowa bibliografia retrospektywna 1901–1955, [w:] Księga pamiątkowa ku czci Karola Estreichera (1827–1908). Studia i rozprawy, Roman Hennel (red.), Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1964, s. 114–115.
  22. ↑ Jan Baumgart, Z dziejów Instytutu Bibliograficznego w Polsce. U progu reorganizacji prac w r. 1949, „Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej”, R. XXIV, 1974, s. 110.
  23. ↑ Sadowska 1999 ↓, s. 21.
  24. ↑ a b c d Baumgart 1974 ↓, s. 112.
  25. ↑ Hleb-Koszańska 1966 ↓, s. 3.
  26. ↑ a b Baumgart 1974 ↓, s. 115.
  27. ↑ Alicja Matczuk, „Ocalić od zapomnienia” – ochrona dziedzictwa bibliograficznego w okresie okupacji, „Bibliotheca Nostra. Śląski Kwartalnik Naukowy”, 1 (51), s. 59, ISSN 2084-5464.
  28. ↑ Baumgart 1974 ↓, s. 114.
  29. ↑ a b Hleb-Koszańska 1966 ↓, s. 10.
  30. ↑ Hleb-Koszańska 1966 ↓, s. 10-11.
  31. ↑ a b Hleb-Koszańska 1966 ↓, s. 7.
  32. ↑ Hleb-Koszańska 1966 ↓, s. 9.
  33. ↑ Maria Wróblewska, Bibliografia narodowa dokumentów dźwiękowych, [w:] Joanna Tarasiewicz (red.), Szósta Ogólnokrajowa Narada Bibliografów, Warszawa, 23-24 października 2008, Prace Instytutu Bibliograficznego, Warszawa: Biblioteka Narodowa, 2010, s. 98, ISBN 978-83-7009-642-7 [dostęp 2024-10-30].
  34. ↑ Hleb-Koszańska 1966 ↓, s. 8.
  35. ↑ Sadowska 1999 ↓, s. 23.
  36. ↑ Lucyna Szaniawska, Budowanie warsztatu naukowego i prowadzenie prac badawczych z zakresu historii kartografii w Zakładzie Zbiorów Kartograficznych Biblioteki Narodowej w latach 1946–2013, [w:] Z dziejów kartografii, t. XX, Warszawa 2016, s. 57.
  37. ↑ a b Bibliografia Dokumentów Dźwiękowych [online], Biblioteka Narodowa [dostęp 2024-10-30].
  38. ↑ Urzędowy Wykaz Druków Wydanych w Rzeczypospolitej Polskiej. Przewodnik Bibliograficzny [online], Biblioteka Narodowa [dostęp 2024-06-13].
  39. ↑ Przewodnik Bibliograficzny [online], Biblioteka Narodowa [dostęp 2024-06-13].
  40. ↑ Bibliografia Dokumentów Elektronicznych [online], Biblioteka Narodowa [dostęp 2024-06-13].
  41. ↑ Bibliografia Dokumentów Kartograficznych [online], Biblioteka Narodowa [dostęp 2024-06-13].
  42. ↑ Bibliografia Dokumentów Dźwiękowych [online], Biblioteka Narodowa [dostęp 2024-06-13].
  43. ↑ Bibliografia Wydawnictw Ciągłych Nowych, Zawieszonych i Zmieniających Tytuł [online], Biblioteka Narodowa [dostęp 2024-06-13].
  44. ↑ Bibliografia Wydawnictw Ciągłych [online], Biblioteka Narodowa [dostęp 2024-06-13].
  45. ↑ Żmigrodzki 2000 ↓, s. 258.
  46. ↑ a b c d Żmigrodzki 2000 ↓, s. 263.
  47. ↑ a b Żmigrodzki 2000 ↓, s. 259.
  48. ↑ Bibliografia Zawartości Czasopism [online], Biblioteka Narodowa [dostęp 2024-06-13].
  49. ↑ Żmigrodzki 2000 ↓, s. 262.
  50. ↑ a b Bilikiewicz-Blanc 2007 ↓, s. 78.
  51. ↑ Polonica zagraniczne [online], Biblioteka Narodowa [dostęp 2024-06-13].
  52. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Żmigrodzki 2000 ↓, s. 272.
  53. ↑ J. Hałaczkiewicz, „Bibliografia polska” Estreicherów [online], s. 6.
  54. ↑ a b Bibliografia Polska 1901–1939 [online], Biblioteka Narodowa [dostęp 2024-06-13].
  55. ↑ Korpała 1974 ↓, s. 109.
  56. ↑ Sadowska 1999 ↓, s. 22.
  57. ↑ Książki polskie podziemne (1976–1989) [online], Biblioteka Narodowa [dostęp 2024-06-13].
  58. ↑ Bibliografia niezależnych wydawnictw ciągłych z lat 1976–1990 [online], Biblioteka Narodowa [dostęp 2024-06-13].
  59. ↑ Bilikiewicz-Blanc 2007 ↓, s. 102.
  60. ↑ Bilikiewicz-Blanc 2007 ↓, s. 109.
  61. ↑ Przekłady literatury polskiej [online], Biblioteka Narodowa [dostęp 2024-06-13].
  62. ↑ Dzieła Jana Pawła II: Bibliografia publikacji wydanych poza Polską [online], Biblioteka Narodowa [dostęp 2024-06-13].
  63. ↑ Bibliografia Quo vadis [online], Biblioteka Narodowa [dostęp 2024-06-13].
  64. ↑ Bibliografia przekładów Josepha Conrada opublikowana [online], Biblioteka Narodowa, 17 grudnia 2020 [dostęp 2024-06-13].
  65. ↑ Biblioteka Narodowa, Bibliografia przekładów Josepha Conrada. Księgarnia Biblioteki Narodowej [online] [dostęp 2024-06-13].

Bibliografia

  • Jan Baumgart, Z dziejów Instytutu Bibliograficznego w Polsce. U progu reorganizacji prac w r. 1949, „Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej”, R. XXIV, 1974, s. 110.
  • Danuta Bilikiewicz-Blanc, Polonika zagraniczne w polskiej bibliografii narodowej, Prace Instytutu Bibliograficznego, Warszawa: Biblioteka Narodowa, 2007, ISBN 978-83-7009-511-6, OCLC 170025819.
  • Maria Dembowska, Metoda bibliografii polskiej Karola Estreichera, Wyd. 3 uzup, Warszawa: Wydaw. SBP, 2001, ISBN 978-83-87629-64-9 [dostęp 2024-10-30].
  • Helena Hleb-Koszańska, Aktualny stan bibliografii w Polsce. Postulaty na przyszłość, Warszawa: Biblioteka Narodowa. Instytut Bibliograficzny, 1966.
  • Helena Hleb-Koszańska, O bibliografii dla niewtajemniczonych, Wrocław: Ossolineum, 1974.
  • Józef Korpała, Dzieje bibliografii w Polsce, Warszawa: Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich, 1969.
  • Józef Korpała, O bibliografiach i informatorach. Poradnik dla wszystkich, Warszawa: Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich, 1974.
  • Polska bieżąca bibliografia narodowa: dobór i selekcja materiału, Jadwiga Sadowska (red.), Prace Instytutu bibliograficznego, Warszawa: Biblioteka Narodowa, 1999, ISBN 978-83-7009-256-6.
  • Zbigniew Żmigrodzki (red.), Bibliografia: metodyka i organizacja, Nauka, Dydaktyka, Praktyka = Science, Didactics, Practice, Warszawa: Wydawnictwo SBP, 2000, ISBN 978-83-87629-43-4 [dostęp 2024-10-22].

Linki zewnętrzne