Polska Formuła Mondial – cykl wyścigów samochodowych rozgrywanych w ramach WSMP według przepisów Formuły Mondial w latach 1989–1994.
Historia
Chęć internacjonalizacji wyścigów w bloku wschodnim spowodowała wprowadzenie w ramach Pucharu Pokoju i Przyjaźni Formuły Mondial. W serii tej pojemność silnika była ograniczona do 1,6 litra oraz zabroniony był efekt przyziemny. Dodatkową zaletą dla państw socjalistycznych była stosunkowo niedroga modernizacja samochodów Formuły Easter do wymagań nowej formuły[1]. W celu dalszego ograniczenia kosztów zezwolono na zastosowanie silnika wyprodukowanego jedynie w krajach socjalistycznych[2].
W 1987 roku Polski Związek Motorowy ogłosił zamiar wprowadzenia Formuły Mondial do mistrzostw Polski[2]. Rozgrywki Polskiej Formuły Mondial, oznaczonej jako klasa E6, zostały zainaugurowane w 1989 roku przy okazji wprowadzenia nowego regulaminu WSMP. Zastąpiły one przestarzałą Formułę Polonia, przy czym z uwagi na brak wystarczającej liczby samochodów w klasie E6 ścigały się również pojazdy dawnej Formuły Polonia[3]. Pierwszym mistrzem został Andrzej Wojciechowski[4]. W 1990 roku w mistrzostwach Polski, podobnie jak w Pucharze Pokoju i Przyjaźni, zniesiono wymóg pochodzenia silników z bloku wschodniego. Sezon wygrał po odniesieniu czterech zwycięstw Artur Skwarzyński[5].
W sezonie 1991 po raz pierwszy wprowadzono klasyfikację dla zawodników zagranicznych, określoną jako Międzynarodowy Puchar Polski. Puchar wygrał Litwin Mindaugas Dainauskas, zaś w mistrzostwach Polski triumfował Andrzej Godula[6]. Rok później Formułę Mondial rozróżniono na zawody krajowe oraz międzynarodowe, przy czym w rozgrywkach międzynarodowych mogli uczestniczyć również polscy kierowcy. Mistrzostwa Polski wygrał Godula, a międzynarodowe mistrzostwa Polski – Wiktor Kozankow[7]. W 1993 roku obie klasyfikacje wygrał Andrzej Godula, a w sezonie 1994 – Krzysztof Woźniak[8][9].
Po 1994 roku Formuła Mondial została zastąpiona klasą E-1600, która była rozgrywana do 1998 roku[10].
Mistrzowie
Przypisy
Bibliografia
