Południowe Han (chiń. upr. 南汉; chiń. trad. 南漢; pinyin Nán Hàn) – krótkotrwałe państwo w południowych Chinach, jedno z Dziesięciu Królestw. Samo zwało się Wielkim Han lub Wielkim Yue.

Dwór tangowski mianował Liu Yina w 905 gubernatorem wojskowym na południu, podnosząc go do rangi Księcia Nanping w 909. Jego brat i następca, Liu Yan, w 917 przyjął tytuł cesarski. Jego państwo, początkowo zwane „Wielkie Yue”, a od 919 „Południowe Han” miało stolicę w Kantonie i obejmowało dzisiejszy Guangdong i większość Guangxi^[1]. Cesarstwo to miało charakter cywilny, osłabienie siły militarnej sprowokowało rebelie^[2], ale kolejni władcy panowali jeszcze do 971, by się ostatecznie poddać wojskom dynastii Song, ponownie jednoczącej Chiny^[1].