Planowanie obronne NATO

Planowanie obronne NATO (ang. NATO Defence Planning Process NDPP[1]) – proces zapewniający identyfikację, rozwój i wydzielenie odpowiednich wojskowych i pozamilitarnych zdolności państw członkowskich[2][3]. Jego zadaniem jest ułatwienie Dowództwom planowania operacyjnego w perspektywie krótko i średnioterminowej[4].

Charakterystyka

Nowy model planowania obronnego NATO został przyjęty podczas szczytu NATO w Strasbourgu/Kehl. Praktyczne jego stosowanie rozpoczęto wiosną 2010. Polega ono na prowadzeniu analiz pod kątem zdolności niezbędnych Sojuszowi do wypełniania jego misji statutowych[4].
NDPP jest środkiem ułatwiającym identyfikację, rozwój i realizację zadań odpowiednim strukturom NATO. Określa wymagania w stosunku do każdego członka sojuszu, ułatwia ich wdrażanie i regularnie ocenia postępy prac[3].

Celem planowania obronnego NATO jest zapewnienie warunków do dopasowania planowania narodowego i sojuszniczego do terminowej identyfikacji, rozwoju i wydzielenia odpowiednich sił właściwie przygotowanych, wyposażonych i wyszkolonych, a jego podstawową zasadą to, że w poszczególnych przedsięwzięciach planistycznych państwa członkowie uczestniczą dobrowolnie na podstawie suwerennych swoich decyzji[5].

Etapy planowania

Etapy główne[6][3]:

  • Ustalanie wytycznych politycznych;
    • dokument „Poziom Ambicji NATO LoA” (LoA)[a]
    • dokument „Wytyczne Ministerialne”[b]
    • dokument „Wytyczne Uzupełniające”[c]
  • Określanie wymagań;
  • Podział wymagań i wyznaczanie celów NATO;
  • Wspieranie realizacji celów NATO;
  • Przegląd rezultatów.

Dyscypliny planowania

Planowanie NATO obejmuje[9]:

Uwagi

  1. ↑ Dokument określa liczbę, rozmiar i charakter operacji, które mogą być prowadzone przez Sojusz. Proces planowania LoA jest poddawany przeglądowi co cztery lata[7].
  2. ↑ Dokument odnosi się do planowania obronnego w kluczowych kwestiach politycznych i strategicznych; definiuje poziom ryzyka i odpowiedzialności, określa cele wyjściowe i wskaźniki ułatwiające osiągnięcie przez Sojusz odpowiedniego poziomu LoA; określa relacje pomiędzy LoA NATO, zdolnościami, niedoborami i ryzykiem oraz rozwojem wymaganych sił[8].
  3. ↑ Dokument zawierający wskazówki odnoszące się do wojskowych, politycznych i technicznych aspektów planowania obronnego, niewymagających rozważań na szczeblu ministerialnym[8].

Przypisy

  1. ↑ Zarychta 2013 ↓, s. 20.
  2. ↑ Zarychta 2013 ↓, s. 369.
  3. ↑ a b c NATO – Topic ↓, NATO Defence Planning Process.
  4. ↑ a b Zarychta 2013 ↓, s. 370.
  5. ↑ Zarychta 2013 ↓, s. 370–371.
  6. ↑ Zarychta 2013 ↓, s. 371.
  7. ↑ Zarychta 2013 ↓, s. 371–372.
  8. ↑ a b Zarychta 2013 ↓, s. 372.
  9. ↑ Zarychta 2013 ↓, s. 369–370.

Bibliografia