Pistolet Nambu Typ 14 (14-Shiki) (jap. 南部 十四年式 拳銃 Nambu jūyon-nen-shiki kenjū) – japoński pistolet samopowtarzalny zaprojektowany przez generała Kijirō Nambu w 1925 roku (tj. w 14. roku ery Taishō). Standardowa broń boczna oficerów Cesarskiej Armii Japońskiej w czasie II wojny światowej.
Pistolet stanowił rozwinięcie wcześniejszych pistoletów Nambu, produkowanych na rynek cywilny i nieprzyjętych jako etatowa broń wojskowa. Nambu Typ 14 był w stosunku do nich uproszczony i tańszy i został zaadaptowany jako broń wojskowa[1]. Zasada działania automatyki Nambu Typ 14 opierała się na krótkim odrzucie lufy, zamku ryglowanym wahliwym ryglem (opora ryglowa za chwytem), bezpieczniku nastawnym i automatycznym, działającym z chwilą wyjęcia magazynka. Zamek był wewnętrzny, schowany w komorze zamkowej połączonej z lufą, posiadający pierścieniowy chwyt wystający z tyłu broni. Po wystrzeleniu ostatniego naboju zamek zatrzymywał się w tylnym położeniu.
Pistolety produkowane od 1939 roku miały powiększony kabłąk spustu[1].
Istniał też pistolet Nambu Typ 94, który w odróżnieniu od Typ 14 miał tylko jeden bezpiecznik automatyczny, w przedniej części chwytu, który wyłączał się samoczynnie z chwilą przepisowego ujęcia broni przy strzelaniu.
Przypisy
- ↑ a b G. Henrotin, Japanese...
Bibliografia
- Encyklopedia Techniki Wojskowej Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1987 (wydanie drugie)
- Gérard Henrotin, Japanese Nambu Type 14 pistol explained (Ebook), H&L Publishing – hlebooks.com – 2010
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 159. ISBN 83-86028-01-7.
