Pinot meunier

Pinot meunier
Ilustracja
Pinot meunier w Słowenii (2011)
Gatunek

winorośl właściwa
(Vitis vinifera)[1]

Pochodzenie

Francja][1]

Ważne regiony uprawy

Szampania, Wirtembergia

Identyfikator VIVC

9278

Przeznaczenie owoców

wino, winogrono stołowe[1]

Kolor skórki

czerwonoczarny

Cechy uprawowe
Dojrzewanie

wczesne[2]

Multimedia w Wikimedia Commons

Pinot meunier – szczep winorośli o ciemnej skórce, jedna z trzech podstawowych odmian do produkcji szampana[3][4], któremu przydaje owocowości[5]. Pinot meunier jest uprawiany przede wszystkim we Francji i Niemczech (Wirtembergia), pod nazwą schwarzriesling[6].

Charakterystyka

Odmiana jest mutacją szczepu pinot noir[1].

Późno wypuszcza pąki[2], ale dojrzewa wcześnie[2]. Jest bardziej odporny na mróz i łatwiej dojrzewa niż pinot noir i chardonnay[4][7]. Dzięki temu jest popularny w chłodniejszej dolinie Marny[2][7]. Za najlepsze lokalizacje uchodzą: Dizy, Hautvillers, Cumières, Leuvrigny i Sainte-Gemme[2].

Wino

Im wyższa kategoria szampana (vintage, prestige cuvée), tym pinot meunier jest rzadziej stosowany, bądź w mniejszych ilościach[8], a na stanowiskach grand cru jest nawet niedozwolony[9]. Owocowość pinot meunier predestynuje go do wykorzystania w niestarzonych szampanach[7]. Winom przydaje owocowo-kwiatowego bukietu[10].

Pinot meunier służy przeważnie, zwłaszcza we Francji, do produkcji tzw. blanc de noirs – czyli mimo ciemnej skórki jest winifikowany na białe wino[4][11]. Istnieją jednoodmianowe szampany, produkowane wyłącznie z pinot meunier (np. Le Clos de Jacquesson)[12]. W okolicach Tours produkuje się z pinot meunier wina różowe[13].

Rozpowszechnienie

W uprawach przoduje Francja – 11 088 ha w 2009 roku (dla porównania w 1958 roku: 5603 ha)[14]. Większość upraw znajduje się w Szampanii[3]. Pinot meunier jest uprawiany także w Alzacji (np. apelacja Côtes de Toul, gdzie przerabia się go zarówno na wino czerwone, jak i białe)[15], a także nad Mozelą i w dolinie Loary[16].

W 2008 w Niemczech było aż 2361 ha obsadzonych schwarzrieslingiem, niemal trzykrotny skok od 1973 roku[14]. Odmiana jest charakterystyczna dla Badenii-Wirtembergii[14]. Przed 2005 rokiem 11% powierzchni winnic, z tendencją wzrostową[6]. W Niemczech schwarzriesling jest często winifikowany w stylu półwytrawnym[6].

Niewielkie obszary upraw znajdują się m.in. w Wielkiej Brytanii (65 ha w 2009 roku)[14], Kalifornii[17], Kanadzie[18], Australii (106 ha w 2008 roku)[14][19] i Nowej Zelandii (19 ha w 2009 roku)[14][20]. Z krajów europejskich wymienia się jeszcze Włochy i Hiszpanię (po 7 ha w latach 90. XX wieku)[14].

Synonimy

Inne nazwy: auvernat gris, blanche feuille, meunier, morillon taconé, gris meunier, müllerrebe, schwarzriesling, dusty miller, goujan, wrotham pinot, plan de brie[7].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Pinot meunier w bazie danych Julius Kühn-Institut. [dostęp 2023-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-10-20)]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e Stevenson 2005 ↓, s. 169.
  3. ↑ a b MacNeil 2001 ↓, s. 73.
  4. ↑ a b c Hugh Johnson, Jancis Robinson, Wielki atlas świata win, Buchmann, 2008, s. 78-80, ISBN 978-83-7670-164-6 (pol.).
  5. ↑ MacNeil 2001 ↓, s. 166.
  6. ↑ a b c Stevenson 2005 ↓, s. 379-380.
  7. ↑ a b c d Stevenson 2005 ↓, s. 42.
  8. ↑ MacNeil 2001 ↓, s. 174.
  9. ↑ Stuart Walton, Brian Glover: The Ultimate Encyclopedia of Wine, Beer, Spirits and Liqueurs. Hermes House, 1998, s. 47. ISBN 978-1840380859. (ang.).
  10. ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 171.
  11. ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 176.
  12. ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 180.
  13. ↑ Hugh Johnson, Jancis Robinson, Wielki atlas świata win, Buchmann, 2008, s. 122, ISBN 978-83-7670-164-6 (pol.).
  14. ↑ a b c d e f g Rozpowszechnienie pinot meunier w bazie danych Julius Kühn-Institut. [dostęp 2023-12-19]. (ang.).
  15. ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 193.
  16. ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 198-199.
  17. ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 476-490.
  18. ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 536.
  19. ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 568.
  20. ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 611.

Bibliografia

  • Karen MacNeil: The Wine Bible. Nowy Jork: Workman Publishing, 2001. ISBN 978-1-56305-434-1. (ang.).
  • Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).