PROFILPELAJAR.COM

*Phytophthora ramorum*
	; Wywołana przez P. ramorum fytoftoroza u Lithocarpus densiflorus
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	chromisty
Typ	lęgniowce
Gromada	Peronosporea
Rząd	wroślikowce
Rodzina	wroślikowate
Rodzaj	Phytophthora
Gatunek	Phytophthora ramorum
	Nazwa systematyczna
	Phytophthora ramorum Werres, De Cock & Man in 't Veld; Mycol. Res. 105(10): 1164 (2001)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Phytophthora ramorum Werres, De Cock & Man in 't Veld – gatunek organizmów należący do grzybopodobnych lęgniowców^[1]. Organizm mikroskopijny, pasożyt atakujący liczne gatunki roślin i wywołujący u nich chorobę zwaną fytoftorozą^[2].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Phytophthora, Peronosporaceae, Peronosporales, Peronosporidae, Peronosporea, Incertae sedis, Oomycota, Chromista^[1].

Jest to niedawno opisany gatunek. Po raz pierwszy uszkodzenia spowodowane przez ten gatunek na różanecznikach w Europie opisali w1997 r. Werres & Marwitz. Były podobne do objawów powodowanych przez Phytophthora syringae, ale morfologia tych patogenów różniła się. W 2001 r. Werres i współpracownicy zdiagnozowali go jako nowy gatunek^[3].

Morfologia

Można hodować go na różnych pożywkach. Tworzy na nich rozetkowatą, wolno rosnącą kolonię. W temperaturze 20 °C przyrasta ona 2,5–3,5 mm/dobę, a jej strzępki gęsto ścielą się na podłożu lub wyrastają ponad powierzchnię. Zoosporangia wyrastają sympodialnie na długich sporangioforach. Tworzą się pojedynczo, lub w grupach po 2–12. Zazwyczaj są elipsoidalne, mają zaokrągloną podstawę, lekko zaostrzone lub owalne końce i są siedzące, lub posiadają krótki trzonek. Mają wymiary 45,6–65,0 × 21,2–28,3 µm^[2].

Licznie tworzy chlamydospory i to na różnych pożywkach. Są kuliste, cienkościenne, tworzą się na końcu, boku lub pomiędzy strzępkami. Mają średnicę 46,4–60,1 µm^[2].

Jest heterotaliczny. Kuliste i gładkie lęgnie powstają na szczycie strzępek. Mają średnicę 27,2–631,4 µm. Plemnie są okołolęgniowe, o kształcie od kulistego do beczułkowatego i wymiarach 12–22 x 15–18 µm^[2].

Występowanie

W USA wywołał gwałtowną fytoftorozę nazwaną nagłym zamieraniem dębów. W ciągu dwóch lat od pojawienia się objawów choroba ta powodowała obumieranie całych drzew. W ciągu 10 lat choroba rozprzestrzeniła się wzdłuż wybrzeża USA i Kanady na długości około 1200 km^[2]. Stwierdzono, że patogen ten powoduje fuzariozy także u wielu innych gatunków drzew, zarówno liściastych, jak i iglastych. W Europie powoduje fytoftorozę różaneczników zwaną zarazą wierzchołków pędów różanecznika. Później zaobserwowano, że sporadycznie wywołuje on także nekrozę podstawy pędu kaliny. W 2003 r. w Europie stwierdzono występowanie patogenu na dwóch amerykańskich gatunkach dębów: Quercus palcata i dąb czerwony. W Anglii stwierdzono, że porażał takie gatunki roślin, jak buk zwyczajny, dąb ostrolistny, dąb burgundzki, kasztanowiec zwyczajny i kasztan jadalny^[3]. Wywołuje u nich chorobę zwaną fytoftorozą drzew^[2]. Później opisano występowanie P. ramorum jeszcze na innych gatunkach roślin^[3]. U borówki brusznicy wywołuje chorobę o nazwie zaraza pędów borówki brusznicy, u pierisa zarazę pędów pierisa^[2]. Atakuje także lilaki, kalmie, kamelie, kiścienie, daglezję zieloną, sekwoję wieczniezieloną, cisa pospolitego^[3] oraz borówkę czarną^[4].

Przypisy

↑ ^a ^b Index Fungorum. [dostęp 2017-05-25]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g red. Leszek B. Orlikowski, Tomasz Oszaka. Fytoftorozy w szkółkach i drzewostanach leśnych. Klucz do oznaczania Phytophthora. Wydano na zlecenie Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych. Warszawa 2009|isbn=978-83-61633-09-9
↑ ^a ^b ^c ^d Diagnostyka. Phytophthora ramorum. [dostęp 2017-05-25].
↑ Malcolm Storey: Vaccinium myrtillus L. (Bilberry). [w:] BioInfo (UK) [on-line]. [dostęp 2015-04-19].