PROFILPELAJAR.COM

Peter Aerts
Pseudonim	The Lumberjack (Drwal)
Data i miejsce urodzenia	25 października 1970 ; Eindhoven, Holandia
Obywatelstwo	Holandia
Wzrost	192 cm
Masa ciała	108 (2010) kg
Styl walki	kick-boxing, boks tajski
Kategoria wagowa	ciężka, open
	Bilans walk zawodowych
Liczba walk	91 (141)
Zwycięstwa	66 (105)
Przez nokauty	49 (79)
Porażki	25 (34)
Remisy	0 (2)
	Strona internetowa

Peter Aerts (ur. 25 października 1970 roku w Eindhoven) – holenderski kickbokser, trzykrotny mistrz K-1 World Grand Prix (1994, 1995, 1998).

Kariera sportowa

Wczesna Kariera

Od 6. do 17. roku życia trenował piłkę nożną, choć jego marzeniem była kariera boksera. Sport ten uprawiali bowiem jego dziadek i wujek. Na zapisanie się na treningi nie pozwoliła mu jednak matka. Zamiast tego w 1983 roku rozpoczął naukę taekwondo. W 1984 roku porzucił je na rzecz kick-boxingu. Swój pierwszy poważny turniej kickbokserski wygrał w wieku 19 lat^[2]. Rok później został mistrzem świata IKBF, a dwa lata później również WMTA w wadze ciężkiej.

K-1

W 1993 roku podpisał kontrakt z nowo powstałą japońską organizacją K-1. Był jednym z ośmiu zawodników, którzy wystartowali w pierwszym turnieju K-1 o mistrzostwo tej organizacji (Grand Prix 1993 w Tokio). Mimo młodego wieku, był już uznanym kickbokserem i jednym z faworytów do sięgnięcia po tytuł. Odpadł jednak już po pierwszej walce, przegrywając przez decyzję z rodakiem Ernesto Hoostem.

W latach 1994 i 1995 dwukrotnie tryumfował w finałowym turnieju K-1, stając się jedną z największych gwiazd tej organizacji. Sukces ten powtórzył jeszcze w roku 1998. Zasłynął wtedy znokautowaniem wszystkich trzech rywali (kolejno Masaaki Satake, Mike Bernardo, Andy Hug) w pierwszych rundach, wygrywając turniej w rekordowym łącznym czasie 6 minut i 43 sekund. Rekord ten został pobity w 2009 roku przez Semmy’ego Schilta^[3].

Następne lata nie były udane dla Aertsa, który trapiony kontuzjami był zmuszony do wycofania się z wielu turniejów. Na udział w kolejnej walce o tytuł mistrza K-1 musiał czekać aż do 2006 roku, kiedy dotarł do finału, startując jako zawodnik rezerwowy (po wycofaniu się Remy’ego Bonjasky’ego). Przegrał jednak przez decyzję z broniącym tytułu Semmym Schiltem. Obaj spotkali się ponownie w finale następnego roku. Tym razem Aerts przegrał w pierwszej rundzie przez techniczny nokaut z powodu kontuzji kolana.

Aerts wziął rewanż na Schilcie we wrześniu 2008 roku, kiedy wyeliminował go z udziału w finałach K-1 World GP, pokonując go podczas Final 16 w Seulu. Złamał tym samym trwającą od 2005 roku kompletną dominację Schilta w K-1^[4]. W Finale World GP odpadł jednak już w pierwszej walce, pokonany przez techniczny nokaut przez Badra Hariego. W 2009 roku po raz pierwszy w karierze nie zakwalifikował się do finałów, przegrywając w Final 16 z Alistairem Overeemem.

3 kwietnia 2010 roku otrzymał szansę walki o mistrzostwo K-1 w wadze ciężkiej (do 100 kg). Aerts, nominalnie zawodnik wagi superciężkiej, aby w niej wystąpić schudł do 97 kg. Jego rywalem był dotychczasowy mistrz, Kyotaro. Japończyk znokautował Holendra ciosem sierpowym w drugiej rundzie^[5]. W październiku podczas Final 16 Aerts pokonał przez decyzję po dodatkowej rundzie Ewertona Teixeirę i po raz 17 awansował do Finału K-1 WGP, który został rozegrany 11 grudnia 2010 roku w Tokio. W ćwierćfinale znokautował Mighty Mo, a w zaciętym półfinale wygrał przez decyzję większości z obrońcą tytułu Semmym Schiltem. 40-letni Aerts, jak sam przyznał po gali, nie wytrzymał jednak trudów turnieju i w konsekwencji w finale uległ przez szybki nokaut Alistairowi Overeemowi^[6].

Niedługo potem K-1 z powodu problemów finansowych zawiesiła funkcjonowanie. W 2012 roku Aerts związał się więc z holenderską organizacją Glory. Ponad 40-letni zawodnik, trapiony licznymi kontuzjami nie odnosił już jednak znaczących sukcesów.

19 października 2014 roku Aerts stoczył w Osace walkę z Ernesto Hoostem, której stawką było mistrzostwo świata WKO w kick-boxingu w wadze ciężkiej. Było to 6 w historii starcie między obydwoma utytułowanymi holenderskimi zawodnikami. Po raz czwarty tryumfował Hoost, który po 3 rundach zwyciężył przez jednogłośną decyzję sędziów. Jak się potem okazało była to ostatnia walka Petera Aertsa. W sierpniu 2015 roku miał wprawdzie walczyć na kolejnej gali w Japonii, jednak w dniu 8 czerwca 2015 roku poinformował, iż niezaleczone kontuzje wykluczają jego występ. W związku z tym ogłosił, iż po ponad 30 latach sportowej kariery wycofuje się z dalszych startów i zamierza się poświęcić trenowaniu młodych zawodników^[7]^[8].

Osiągnięcia

Peter Aerts jest rekordzistą pod względem występów w finałowym turnieju K-1 World Grand Prix – 17 razy (nieprzerwanie w latach 1993-2008 oraz w 2010 roku; walczył również w 2009, ale jedynie w walce rezerwowej). Wygrał trzy razy (1994, 1995, 1998), trzykrotnie był drugi (2006, 2007, 2010). Przydomek "Drwal" nawiązuje do jego nokautujących kopnięć, którymi "ścinał" swoich rywali.

2010: Wicemistrz K-1 World GP
2007: Wicemistrz K-1 World GP
2006: Wicemistrz K-1 World GP
1998: Mistrz K-1 World GP
1995: Mistrz K-1 World GP
1995: Mistrz Świata WMTA w boksie tajskim w wadze superciężkiej
1994: Mistrz K-1 World GP
1991: Mistrz Świata WMTA w boksie tajskim w wadze ciężkiej
1990: Mistrz Świata IKBF w kick-boxingu w wadze ciężkiej

Lista walk MMA

Wynik	Bilans	Przeciwnik	Rozstrzygnięcie	Runda	Czas	Rozgrywki	Data	Miejsce
Przegrana	1-2	Baruto Kaito	Decyzja (jednogłośna)	3	3:00	Rizin FF: Iza no Mai	31.12.2015	Saitama
Przegrana	1-1	Shungo Oyama	Poddanie (skrętówka)	1	0:30	K-1 PREMIUM 2005 Dynamite!!	31.12.2005	Osaka
Wygrana	1-0	Wakashoyo Shunichi	TKO (ciosy pięściami)	1	1:36	Hero's 2	6.07.2005	Tokio

Przypisy

↑ Bilans obejmuje walki w cyklu K-1 WGP; w nawiasie ogółem w kick-boxingu i dyscyplinach pokrewnych. Stan na 19.09.2015
↑ Peter's History. peteraerts.com. [dostęp 2009-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-17)]. (ang.).
↑ K-1 World GP 2009 FINAL – rewanże i rekordy | FIGHT24.PL - MMA i K-1, UFC [online], fight24.pl [dostęp 2017-11-26] .
↑ Monty DiPietro: Aerts Overwhelms Schilt in Seoul. [dostęp 2008-10-16]. (ang.).
↑ Stuart Tonkin: Titles Defended: Kyotaro & Semmy Victorious. k-1.co.jp, 3 kwietnia 2010. [dostęp 2010-04-07]. (ang.).
↑ Stuart Tonkin: K-1 WGP 2010: A Monster Crowned. [dostęp 2010-12-13]. (ang.).
↑ Fraser Coffeen: Peter Aerts officially retires: Kickboxing legend calls it quits after 30 years. [dostęp 2015-09-21]. (ang.).
↑ Dave Walsh: Peter Aerts officially retires. [dostęp 2015-09-21]. (ang.).