Luźno rozrzucone, przewieszające, wiatropylne, zebrane w szczytową wiechę, wysokość kwiatostanu od 50 do 60 cm. Z początku bladozielone, czasem purpurowo nabiegłe, po dojrzeniu żółtawe lub perłowe. Uschłe pędy kwiatostanów utrzymają się na roślinie aż do jesieni. Kwitnie z początkiem czerwca.
Rośnie na stanowiskach nasłonecznionych, suchych, na glebie zasadowej, ubogiej, często kamienistej. Rośnie na piaskach, rumoszu skalnym, piargach, żwirze. Preferuje umiarkowanie ciepłe warunki klimatyczne. Jest autotrofem i hemikryptofitem.
Zmienność
Gatunek Melica ciliata w szerokim ujęciu (sensu lato) tworzy kompleks taksonów, w obrębie którego wyróżnia się[6]:
Roślina ozdobna stosowana do nasadzeń naturalistycznych w miejscach otwartych, nasłonecznionych, umiarkowanie wilgotnych lub na obrzeżach dużych grup krzewów. Kłoski po zasuszeniu wykorzystywane są jako dodatek do bukietów kwiatowych.
Przypisy
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).
↑ abMelica ciliata L., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-04-26].
↑E. Szczęśniak 2001. Perłówka orzęsiona. s. 449-451. W: Polska Czerwona Księga Roślin, Kraków 2001. ISBN 83-85444-85-8.
↑ZbigniewZ.MirekZbigniewZ. i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 115, ISBN 978-83-62975-45-7.
↑ abSzczepaniak Magdalena: Zróżnicowanie genetyczne a zmienność morfologiczna w kompleksie Melica ciliata (Poaceae). W: Planta in vivo, in vitro et in silico. A. Szczepkowski, A. Obidziński (red.). Warszawa: LV Zjazd Polskiego Towarzystwa Botanicznego, 2010, s. 65.
↑Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5. Brak numerów stron w książce
Bibliografia
František Činčura, Viera Feráková, Jozef Májovský, Ladislav Šomšák, Ján Záborský, Jindřich Krejča, Magdaléna Záborská (ilustracje). Pospolite rośliny środkowej Europy. PWRiL, Warszawa, 1990. ISBN 83-09-01473-2.
Władysław Matuszkiewicz. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
Józef Rostafiński, Olga Seidl. Przewodnik do oznaczania roślin. PWRiL, Warszawa, 1973.