Budowa penicillusa jest jedną z ważniejszych cech umożliwiających identyfikację gatunków. Penicillusy tworzą okółkowo rozgałęzione struktury. W zależności od liczby okółków wyróżnia się[2]:
penicillusy pojedyncze (jednookółkowe, monowertycjoidalne) to znaczy, że fialidy powstają bezpośrednio na konidioforach bez pośrednich elementów podtrzymujących;
penicillusy podwójne (dwuokółkowe, biwertycjoidalne), czyli fialidy są podtrzymywane przez metule;
penicillusy potrójne (trzyokółkowe, triwertycjoidalne), składające się z trzech okółków (ramion, metuli i fialid).
penicillusy poczwórne (czterookółkowe, tetrawertycjoidalne), składające się z czterech okółków (oprócz ramion, metuli i fialid jeszcze jeden okółek).
Klasyfikacja w obrębie Penicillium opiera się przede wszystkim na mikroskopowej morfologii struktury penicillusa. Może on być regularnie (symetrycznie) rozgałęziony, lub nieregularnie. Zwykle penicillusy jedno i dwuokółkowe są symetryczne, penicillusy trzy i czterookółkowe częściej są niesymetryczne. Rodzaj Penicillium jest podzielony na podrodzaje na podstawie liczby i układu fialid oraz metuli i ramion. Obecnie akceptowana klasyfikacja obejmuje cztery podrodzaje[1]:
w podrodzaju Aspergillosispenicillusy są pojedyncze (monowertycjoidalne);
w podrodzajach Furcatum i Verticilliumpenicillusy są podwójne (biwertycjoidalne);
w podrodzaju Penicilliumpenicillusy są potrójne (triwertycjoidalne).
u kilku gatunków penicillusy są poczwórne (tetrawertycjoidalne)
Oddzielenie podrodzaju Furcatum od podrodzaju Biverticillium opiera się na niewielkich różnicach w kształcie fialid, długości metuli i niektórych innych cechach, które nie są oczywiste na pierwszy rzut oka, ale odzwierciedlają podstawowe różnice filogenetyczne między podrodzajem Biverticillium a innymi podrodzajami[1].
Przypisy
↑ abcJ.I.J.I.PittJ.I.J.I., Penicillium. Introduction, [w:] Richard K.R.K.Robinson (red.), Encyclopedia of Food Microbiology, Elsevier Ltd. All data=1999, s. 1655–1662, ISBN 978-0-12-227070-3.
↑JoannaJ.MarcinkowskaJoannaJ., Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, s. 256, ISBN 978-83-09-01048-7.