Fialida – u grzybów jest to znajdujący się na końcu strzępki specjalny rodzaj komórki konidiotwórczej z otwartym końcem, przez który wydostają się wytworzone w niej zarodniki konidialne[1]. Nazwa pochodzi z języka greckiego (phiale – mała butelka, słój). Fialida to komórka, która po osiągnięciu określonego wzrostu nie rośnie już dalej, lecz zaczyna wytwarzać zarodniki[2]. Wyróżnia się dwa rodzaje fialid[3]:
monofialida – posiada jedno tylko miejsce tworzenia zarodników, przeważnie na szczycie fialidy,
polifialida – posiada kilka miejsc tworzenia zarodników.
Konidia powstające w fialidach mogą odrywać się pojedynczo (np. u Acremonium), tworzyć łańcuszki (np. u Penicillium) lub główkowate skupiska (np. u Aspergillus)[2].
Fialidy najczęściej mają banieczkowaty lub butelkowaty kształt. Po oddzieleniu się konidiów od fialidy pozostaje na niej ślad w postaci pierścienia, otoczony wyraźnym kołnierzykiem, sama fialida zaś nieco wydłuża się. Budowa fialid, rodzaj pozostawionego śladu i kołnierzyka, a także sposób konidiogenezy są ważnymi cechami przy mikroskopowym oznaczaniu wielu gatunków grzybów[4].
Powstające w fialidach konidia nazywane bywają fialokonidiami lub fialosporami[2].
Zredukowana forma fialidy wyrastająca ze strzępki bez przegrody u podstawy to adelofialida (adelophialide). Występuje np. u rodzajów Phialemonium i Lecythophora[5].
Przypisy
↑JanuszJ.BłaszkowkiJanuszJ., MariuszM.TadychMariuszM., TadeuszT.MadejTadeuszT., Przewodnik do ćwiczeń z fitopatologii, Szczecin: wyd. AR w Szczecinie, 1999, ISBN 83-87327-23-9. Brak numerów stron w książce
↑SelimS.KryczyńskiSelimS., ZbigniewZ.WeberZbigniewZ. (red.), Fitopatologia. Podstawy fitopatologii, t. 1, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2010, ISBN 978-83-09-01063-0. Brak numerów stron w książce
