PROFILPELAJAR.COM

Pawło Skoropadski
Data i miejsce urodzenia	15 maja 1873 ; Wiesbaden, Wielkie Księstwo Hesji, Cesarstwo Niemieckie
Data i miejsce śmierci	26 kwietnia 1945 ; Metten, III Rzesza
	Hetman Ukrainy
Okres	od 29 kwietnia 1918; do 14 grudnia 1918
Pierwsza dama	Oleksandra Skoropadska
Poprzednik	Mychajło Hruszewski jako przewodniczący Ukraińskiej Centralnej Rady
Następca	Wołodymyr Wynnyczenko jako przewodniczący Dyrektoriatu Ukraińskiej Republiki Ludowej
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pawło Skoropadski (ukr. Павло Скоропадський, ur. 15 maja 1873 w Wiesbaden, zm. 26 kwietnia 1945 w Metten) – ukraiński polityk i wojskowy. Generał lejtnant Armii Imperium Rosyjskiego. Od 29 kwietnia 1918 do 14 grudnia 1918 samozwańczy hetman – głowa Państwa Ukraińskiego^[1].

Życiorys

Służył w armii carskiej, uczestniczył w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904–1905. W 1906 otrzymał stopień pułkownika, w 1912 generała-majora, w 1916 generała-lejtnanta. Adiutant generalny Mikołaja II w 1905.

W czasie I wojny światowej dowodził m.in. 1 kawaleryjską dywizją gwardii i 34 korpusem armijnym Armii Imperium Rosyjskiego. 29 kwietnia 1918 z poparciem armii niemieckiej, okupującej Ukrainę od traktatu brzeskiego, przejął władzę w Ukraińskiej Republice Ludowej i obwołał się hetmanem. Nastąpiło to w konsekwencji porozumienia Skoropadskiego z gen. Wilhelmem Groenerem, wówczas szefem marszałka von Eichhorna, dowódcy wojsk okupacyjnych na Ukrainie^[2].

Jako formalną nazwę swojego kraju Skoropadski wprowadził określenie Państwo Ukraińskie (ukr. Українська Держава). Państwo to pozostawało pod protektoratem wojsk niemieckich i austro-węgierskich, jednocześnie osłaniających kraj od agresji ze strony Rosji Sowieckiej i inwazji Armii Czerwonej. Władzę hetmańską sprawował do 14 grudnia 1918, mianując trzy gabinety rządowe, oparte na środowiskach konserwatywnych.

Po klęsce Państw Centralnych w I wojnie światowej, zawieszeniu broni na froncie zachodnim (11 listopada 1918 r.) i – w konsekwencji jego warunków – rozpoczęciu wycofywania wojsk niemieckich Ober-Ostu ze wschodu, Skoropadski (dotychczas znany z poglądów monarchistycznych) zmienił swoją taktykę i wypowiedział się za natychmiastowym zjednoczeniem Ukrainy z państwem rosyjskim^[3]. W grudniu 1918 został obalony przez Symona Petlurę z pomocą korpusu Strzelców Siczowych. Wyjechał z Kijowa w przebraniu, razem z wycofującymi się Niemcami.

Wraz z rodziną przeniósł się do Berlina, następnie do Szwajcarii, by ostatecznie osiedlić się w Wannsee. Działał w emigracyjnych ukraińskich organizacjach politycznych. W 1939 krytykował zajęcie przez wojska węgierskie Zakarpacia. W czasie II wojny światowej zabiegał o uwolnienie z niemieckich obozów koncentracyjnych ukraińskich działaczy nacjonalistycznych, takich jak Stepan Bandera, Jarosław Stećko czy Andrij Melnyk. Skoropadski próbował zjednoczyć wszystkie siły ukraińskie, będące w diasporze. Nie podzielał nadziei niektórych na to, że Niemcy przywrócą ukraińską państwowość.

16 kwietnia 1945 został śmiertelnie ranny podczas alianckiego bombardowania. Zmarł kilka dni później w szpitalu w Metten. Pochowany został na cmentarzu w Oberstdorfie^[4].

Galeria

Skoropadski w 1904
Pawło Skoropadski w stopniu pułkownika Armii Imperium Rosyjskiego
Skoropadski w 1918
Pawło Skoropadsky i cesarz Wilhelm II w 1918
Grób Pawła Skoropadskiego w Oberstdorfie

Przypisy

↑ Skoropadsky, Pavlo [online], www.encyclopediaofukraine.com [dostęp 2020-08-14] .
↑ Jan JacekJ.J. Bruski Jan JacekJ.J., Petlurowcy, Kraków: Wyd. Arcana, 2004, s. 46–47, ISBN 83-86225-03-3, OCLC 749576912 .
↑ K. Grunberg, B. Sprengel, Trudne sąsiedztwo, Warszawa 2005, s. 250–251.
↑ Оберсдорф м-ко Могила гетьмана П.П.Скоропадського [online], www.pslava.info [dostęp 2020-08-14] .

Bibliografia

Jan Jacek Bruski, Petlurowcy, Kraków 2004, Wyd. Arcana, ISBN 83-86225-03-3.
Henryk Józewski, Zamiast pamiętnika, Zeszyty Historyczne, z. 59, 60, 63, Paryż 1982–1983
Karol Wędziagolski, Pamiętniki: wojna i rewolucja, kontrrewolucja, bolszewicki przewrót, warszawski epilog, wyd. I krajowe, Warszawa 2007, Wydawnictwo Iskry, ISBN 978-83-244-0036-2.