Pawieł Judin

Ten artykuł dotyczy Pawieła Fiodorowicza Judina. Zobacz też: Pawieł Aleksandrowicz Judin - minister.
Pawieł Judin
ilustracja
Państwo działania

 ZSRR

Data i miejsce urodzenia

7 września 1899
Apraksino w guberni niżnonowogrodzkiej

Data i miejsce śmierci

10 kwietnia 1968
Moskwa

doktor nauk filozoficznych
Specjalność: naukowy ateizm i in.
Alma Mater

Instytut Czerwonej Profesury (1931)

Doktorat

1936

Zatrudnienie
dyrektor
Instytut badawczy

filozofii przy Rosyjskiej Akademii Nauk

Okres spraw.

1939–1944

profesor
Uczelnia

Moskiewski Uniwersytet Państwowy im. M.W. Łomonosowa

Okres spraw.

od 1935[1]

Odznaczenia
Nagroda Stalinowska
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy

Pawieł Fiodorowicz Judin (ros. Па́вел Фёдорович Ю́дин, ur. 26 sierpnia?/7 września 1899 we wsi Apraksino w guberni niżnonowogrodzkiej, zm. 10 kwietnia 1968 w Moskwie) – radziecki polityk, dyplomata, filozof, członek KC KPZR (1952-1961), zastępca członka Prezydium KC KPZR (1952-1953), członek rzeczywisty Akademii Nauk ZSRR (od 1953)[2].

Życiorys

Od 1918 w RKP(b), od 1919 w Armii Czerwonej, w latach 20. XX w. kierownik wydziału gubernialnego komitetu RKP(b) w Niżnym Nowogrodzie, 1931 ukończył Instytut Czerwonej Profesury, którego 1932-1938 był dyrektorem. Od września 1934 do maja 1935 zastępca szefa Wydziału Kultury i Propagandy Leninizmu KC WKP(b), od czerwca 1936 do lipca 1937 zastępca kierownika Wydziału Prasy i Wydawnictw KC WKP(b), 1937-1947 dyrektor Zjednoczenia Wydawnictw Państwowych, od 28 stycznia 1939 członek korespondent Akademii Nauk ZSRR - Wydziału Nauk Społecznych, od 1938 do 1 maja 1944 dyrektor Instytutu Filozofii Akademii Nauk ZSRR[3]. 1946-1953 główny redaktor gazety „Sowietskaja kniga”, 1947-1953 szef-redaktor pisma „Za procznyj mir, za narodnuju diemokratiju”, od 14 października 1952 do 17 października 1961 członek KC KPZR. Od 16 października 1952 do 5 marca 1953 zastępca członka Prezydium Biura Politycznego) KC KPZR, od 18 października 1952 do 21 marca 1953 członek Stałej Komisji ds. Zagadnień Ideologicznych przy KC KPZR. W 1953 doradca polityczny przy Radzieckiej Komisji Kontrolnej w Niemczech i zastępca Najwyższego Komisarza ZSRR w Niemczech, od 3 grudnia 1953 do 15 października 1959 ambasador nadzwyczajny i pełnomocny ZSRR w Chinach, później funkcjonariusz partyjny. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 3 i 4 kadencji. Pochowany na cmentarzu Nowodziewiczym.

Jego zainteresowania naukowe skupiły się na materializmie historycznym i naukowym komunizmie[2].

Publikacje

Przekłady na język polski

Odznaczenia i nagrody

Przypisy

  1. ↑ Козлова Л. А. «Без защиты диссертации»: статусная организация общественных наук в СССР, 1933—1935 годы // Социологический журнал. — 2001. — № 2. — С. 145—159.
  2. ↑ a b Солодухин 2020 ↓, s. 898.
  3. ↑ Список директоров Института философии. Instytut Filozofii Rosyjskiej Akademii Nauk. [dostęp 2022-05-02]. (ros.).

Bibliografia