Gatunek pochodzi z południowo-wschodniej części Chin, ale rozprzestrzenił się także w innych rejonach Azji o ciepłym klimacie[3]. Od dłuższego czasu sadzony w cieplejszych częściach Europy jako ozdobne drzewo parkowe.
Skupione na szczytach zeszłorocznych pędów, naprzeciwległe, bardzo duże o długości ok. 15 – 30 cm. Owalne, u nasady wcięte sercowate, całobrzegie. Z wierzchu matowe, ciemnozielone i aksamitne, pokryte krótkim włosiem, od spodu szare, filcowate. Ogonki liści nawet do 40 cm długości.
Zebrane w wyprostowane, wiechowato rozgałęzione kwiatostany o wysokości ok. 40 cm z gałązkami bocznymi o długości 5 – 15 cm. Pączki kwiatowe są rudobrunatne lub brunatnoczerwone, owłosione, w tej postaci zimują. Kwiaty rozwijają się zanim drzewo wytworzy liście. Kwiaty naparstkowo-dzwonkowate, bardzo duże, na zewnątrz bladofioletowo-niebieskawe, wewnątrz z żółtymi prążkami. W Europie, na średnich szerokościach, kwitnie w maju. W południowej Europie (Hiszpania, południowe Włochy, Czarnogóra, Grecja, Bułgaria) zakwita już nawet z końcem marca.
Torebka o długości do 4 cm i szerokości 1,5 – 2,0 cm, początkowo zielonkawa i nieco lepka, wielonasienna. W miarę dojrzewania drewnieje i zmienia kolor na szarobrunatny.
Zastosowanie
Roślina ozdobna, uprawiana w cieplejszych rejonach Polski oraz na balkonach i tarasach.
Ze względu na swoje właściwości (szybki przyrost masy, łatwość suszenia), może być również wykorzystywana do upraw energetycznych i produkcji biomasy[4].
Uprawa
Rozmnaża się z nasion lub sadzonek korzeniowych pobieranych od lata do jesieni. Preferuje glebę przepuszczalną i żyzną. Stanowisko powinno być osłonięte od silnych wiatrów. Strefy mrozoodporności 5-10. Silne mrozy mogą uszkadzać kwiaty. Czasami uprawia się roślinę tylko dla ozdobnych liści i ładnego pokroju; wówczas przycina się ją wiosną tuż przy powierzchni ziemi. Tak przycinana nie zakwita, wytwarza natomiast pędy o bardzo dużych, ozdobnych liściach[5].
Przypisy
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-04](ang.).
↑GeoffreyG.BurnieGeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC271991134.
Bibliografia
Bruno T. Kremer: Drzewa. Warszawa: Świat Książki, 1996, s. 262-263. ISBN 83-7129-141-8.