Pauline Margrete Hall (ur. 2 sierpnia 1890 w Hamar, zm. 24 stycznia 1969 w Oslo[1][2]) – norweska kompozytorka i krytyk muzyczny.
Życiorys
Uczyła się gry na fortepianie u Johana Beckera Lunde (1908–1910) oraz teorii i kompozycji u Catharinusa Ellinga (1910–1912)[2]. Następnie studiowała w Paryżu i Dreźnie (1912–1914)[1][2]. Od 1926 do 1932 roku była korespondentką gazety „Dagbladet”, w latach 1934–1942 i 1945–1963 pisała natomiast do niej krytyki muzyczne[1][2]. W 1938 roku założyła norweską sekcję Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej, której do 1961 roku była przewodniczącą[1]. Przetłumaczyła na język norweski libretta do wielu oper, m.in. Le roi David Arthura Honeggera, Le pauvre matelot Dariusa Milhauda i Don Giovanni W.A. Mozarta[1].
We wczesnym okresie swojej twórczości pozostawała pod wpływem francuskiego impresjonizmu[2], co przejawiało się nawiązaniami do Claude’a Debussy’ego w zakresie instrumentacji[1]. Później zwróciła się w kierunku neoklasycyzmu[2].
Wybrane kompozycje
(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])
Utwory orkiestrowe
- Poème élégiaque (1920)
- Verlaine-suite (1929)
- Circusbilleder (1933)
- Suite av Julius Caesar (1947)
Utwory kameralne
- Sonata skrzypcowa (1915)
- Kwintet na instrumenty dęte (1915)
- Suita na kwintet dęty (1945)
- Mała suita taneczna na obój, klarnet i fagot (1958)
- 4 tosserier na sopran, klarnet, fagot, róg i trąbkę (1961)
Balet
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 18–19. ISBN 83-224-0453-0.
- ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1422. ISBN 978-0-02-865528-4.
