Paul Carl Moritz Sorauer

Data i miejsce urodzenia	9 czerwca 1839 Wrocław
Data i miejsce śmierci	9 stycznia 1916 Berlin
Zawód, zajęcie	naukowiec
Multimedia w Wikimedia Commons

Paul Carl Moritz Sorauer (ur. 9 czerwca 1839 we Wrocławiu, zm. 9 stycznia 1916 w Berlinie) – niemiecki botanik, mykolog i fitopatolog.

Był synem cieśli. Pochodził z żydowskiej rodziny wywodzącej się częściowo z Białej koło Prudnika^[1]. Od 1862 r. studiował w Berlinie nauki przyrodnicze, zwłaszcza botanikę. W 1867 r. doktoryzował się na Uniwersytecie w Rostocku z rozprawą na temat kiełkowania bulw ziemniaka. Od 1868 r. pracował jako asystent w rolniczej stacji badawczej w Dahme/Mark w Dolnych Łużycach. W latach 1872–1893 był szefem stacji testowej fizjologii roślin w Królewskim Instytucie Pomologicznym w Prószkowie na Górnym Śląsku. W tym samym czasie prowadził wykłady z fizjologii i ochrony roślin w Akademii Rolniczej. W 1892 roku został profesorem oraz członkiem Leopoldiny. Z powodu problemów z okiem pożegnał się w 1893 r. z pracą dydaktyczną. Przeniósł się do Berlina i całkowicie poświęcił się pracy naukowej. W 1902 roku, w wieku 63 lat, habilitował się na Uniwersytecie Berlińskim^[2].

Dzięki swojej pracy naukowej Soraurer w znacznym stopniu przyczynił się do przekształcenia fitopatologii w odrębną dziedzinę naukową. Napisał dzieło Handbuch der Pflanzenkrankheiten (Choroby roślin), które doczekało się 7 wydań. W 1891 roku założył czasopismo Zeitschrift für Pflanzenkrankheiten, w którym publikował do 1915 roku. Przez ponad dwadzieścia lat działał w „Specjalnym Komitecie Ochrony Roślin” Niemieckiego Towarzystwa Rolniczego. W imieniu tego komitetu opublikował książkę „Ochrona roślin. Instrukcje dla praktycznego rolnika w zakresie wykrywania i kontroli szkód w uprawach”, z których sześć wydań ukazało się w latach 1892–1915. Dzięki licznym publikacjom na temat chorób roślin i ochrony roślin, Sorauer wywarł ogromny wpływ na naukę i praktykę rolnictwa. Spośród jego publikacji książkowych na szczególną uwagę zasługuje jego „Atlas chorób roślin”, praca wydana w latach 1887–1893 z 48 ręcznie rysowanymi kolorowymi tablicami^[2].

Opisał nowe gatunki grzybów i porostów. W naukowych nazwach utworzonych przez niego taksonów dodawane jest jego nazwisko Sorauer^[3].

• Handbuch der Pflanzenkrankheiten (1874; 1905-07)
• Atlas der Pflanzenkrankheiten (1887-93)
• Die Schäden der einheimischen Kulturpflanzen (1888)
• Pflanzenschutz (1892)
• Schutz der Obstbäume gegen Krankheiten (1900)