Park Narodowy Talampaya został utworzony 10 lipca 1997 roku na mocy ustawy Nr 24.846[1][2]. Obejmuje ochroną obszar o powierzchni 213 800 hektarów (2138 km²) w zachodnio-środkowej części prowincji La Rioja, ok. 60 km od Villa Unión na terenie ekoregionu Argentine Monte[1], u stóp wschodnich Andów[3]. Znajduje się tu triasowybasen sedymentacyjny, w którym zachowały się skamieniałości z okresu sprzed 245–208 milionów lat – przodków ssaków, dinozaurów i roślin, stanowiących świadectwo ewolucji kręgowców[3][4].
W 2016 roku park odwiedziło ponad 68 tys. zwiedzających[5].
Geografia
Geologia
Rzeźba terenu została ukształtowana przez działalność tektoniczną[6]. Przez park przebiegają przez dwa łańcuchy górskie – Sierra Morada na zachodzie (ze wzniesieniami sięgającymi 2000 m n.p.m.) i Sierra de Los Tarjados na wschodzie (część Sierra de Famatina, masywu Andów[6]. Podłoże zbudowane jest ze skał osadowych, które pod wpływem warunków klimatycznych poddawane są erozji[6]. Występują tu liczne skały czerwonego piaskowca dochodzące do 200 m wysokości[3].
Klimat
Według klasyfikacji klimatów Köppena park leży w strefie ciepłego klimatu pustynnego[6], charakteryzującego się dużymi dziennymi amplitudami temperatur i intensywnym nasłonecznieniem[1]. Latem temperatura przekracza 40°C, a zimą (od czerwca do lipca) spada poniżej zera[6], nawet poniżej -7°C[1]. Średnia temperatura roczna wynosi 16,5°C[6]. Średnie opady roczne wynoszą 170 mm, obfite deszcze występują latem[1]. Między lipcem a październikiem wieje wiatr fenowy – Zonda[1].
Hydrografia
Region jest ubogi w stałe zasoby wodne[6]. Występują tu głównie okresowe potoki i niewielkie strumienie, zasilane woda deszczowa w okresie obfitych opadów[6]. Dwie główne rzeki okresowe to Del Alto i Pagancillo[6].
↑ abcdAdministración de Parques Nacionales: Parque Nacional Talampaya. [w:] Sistema de Información de Biodiversidad (SIB) [on-line]. [dostęp 2019-01-05]. (hiszp.).
