Park Narodowy Los Alerces

Park Narodowy Los Alerces
Parque nacional Los Alerces
Logotyp Park Narodowy Los Alerces
ilustracja
park narodowy
Państwo

 Argentyna

Położenie

prowincja Chubut

Data utworzenia

1945

Akt prawny

Dekret Nr 9504 z 1945 roku

Powierzchnia

2595,7 km²

Ochrona

kategoria IUCN – II (park narodowy)

Położenie na mapie Argentyny
Mapa konturowa Argentyny, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Park Narodowy Los Alerces”
Ziemia42°48′27″S 71°53′56″W/-42,807500 -71,898889
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Park Narodowy Los Alerces[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
ilustracja
Państwo

 Argentyna

Typ

przyrodniczy

Spełniane kryterium

VII X

Numer ref.

1526

Region[b]

Ameryka Łacińska i Karaiby

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

2017
na 41. sesji

  1. ↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO
  2. ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Park Narodowy Los Alerces (hiszp. Parque nacional Los Alerces) – park narodowy w Argentynie, założony w 1945 roku i w 2017 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Od 2007 roku wraz z Parkiem Narodowym Lanín, Parkiem Narodowym Lago Puelo, Parkiem Narodowym Los Arrayanes, Parkiem Narodowym Nahuel Huapi i rezerwatami przyrody w tej części Patagonii tworzy rezerwat biosfery UNESCO o nazwie „Andino Norpatagonica”[1].

Historia

Park Narodowy Los Alerces został efektywnie utworzony w 1945 roku na mocy dekretu Nr 9504[2][3], w którym ogłoszono istniejące na tym terenie od 1937 roku rezerwaty przyrody parkami narodowymi[2][4][a].

Obejmuje ochroną obszar o powierzchni 259 570 hektarów (2595,7 km²) w Andach w prowincji Chubut przy granicy z Chile[2][3]. Celem parku jest ochrona krajobrazu polodowcowego i lasów waldiwijskich typu alerce, zdominowanych przez ficroję cyprysowatą[6].

W 2017 roku Park Narodowy Los Alerces wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO[6].

Geografia

Klimat

Park leży w strefie klimatu umiarkowanego zimnego[2]. Latem średnia temperatura na obszarach niżej położonych wynosi 14 °C, a zimą 2 °C[2], w wyższych partiach gór średnia temperatura roczna to ok. –3 °C[2]. Średnie opady roczne wynoszą 800 mm na wschodzie i 3000 mm na zachodzie[2] – zimą opady śniegu[2].

Flora i Fauna

Wyższe partie porastają dobrze zachowane lasy alerce zdominowane przez ficroję cyprysowatą[2] – zagrożony gatunek z rodziny cyprysowatych (Cupressaceae), charakteryzujący się długowiecznością (ich wiek może przekraczać 3600 lat)[6]. Najstarszy znany okaz ficroi na terenie parku ma 60 m wysokości i 2,20 m w obwodzie, a jego wiek szacowany jest na 2600 lat[6][2].

W południowej części występują m.in. bambusy Chusquea culeou, bukany Nothofagus dombeyi i modrzewie[2].

Na terenie parku żyją m.in. pudu południowy[7], ocelot chilijski, huemal chilijski, gołąbczak chilijski i zbrojówka[2].

Uwagi

  1. ↑ Część literatury podaje rok 1937 jako rok utworzenia parku – w 1937 roku przejęto dekret Nr. 105.433 ustanawiający rezerwaty z zamiarem przekształcenia ich w parki narodowe[5].

Przypisy

  1. ↑ Quiénes Somos | Reserva de biósfera andino norpatagónica Argentina [online], web.archive.org, 15 stycznia 2011 [dostęp 2022-04-21] [zarchiwizowane z adresu 2011-01-15].
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l Administración de Parques Nacionales: Parque Nacional Los Alerces. parquesnacionales.gob.ar. [dostęp 2019-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-12)]. (hiszp.).
  3. ↑ a b Administración de Parques Nacionales: Parque Nacional Talampaya. [w:] Sistema de Información de Biodiversidad (SIB) [on-line]. [dostęp 2019-01-05]. (hiszp.).
  4. ↑ Ministerio de Obras Públicas. Decreto Nº 9.504/1945 Disponiendo que Parques Nacionales funcionará como Administración General de Parques Nacionales y Turismo, con carácter autárquico. [w:] InfoLEG [on-line]. [dostęp 2019-01-07]. (hiszp.).
  5. ↑ Decreto 105.433/37. [w:] sib.gob.ar [on-line]. [dostęp 2019-01-08]. (hiszp.).
  6. ↑ a b c d UNESCO: Los Alerces National Park. [dostęp 2019-01-04]. (ang.).
  7. ↑ 43. Southern Pudu, s. 438, w: S. Mattioli, Family Cervidae, [w:] D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy), Handbook of the Mammals of the World, t. 2. Hoofed Mammals, Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 350-, ISBN 978-84-96553-77-4 (ang.).
Parki narodowe w Argentynie
Obiekty z listy Światowego Dziedzictwa UNESCO w Argentynie

Kulturowe
Przyrodnicze

Argentyna

  1. ↑ Wspólnie z Brazylią.
  2. ↑ Wspólnie z Boliwią, Chile, Ekwadorem, Kolumbią i Peru.
  3. ↑ Wspólnie z Belgią, Francją, Niemcami, Indiami, Japonią i Szwajcarią.