Park Narodowy Mananara Nord – park narodowy położony we wschodniej części Madagaskaru, w regionie Analanjirofo. Rozprzestrzenia się na powierzchni 144 000 ha[2].
Jest to park lądowo-morski. Został założony w 1989 roku. Znajduje się na liście rezerwatów biosfery UNESCO. Na terenie parku występują głębokie doliny, formacje skalne i wodospady. Roślinność tworzą wilgotnych lasów tropikalnych, bagna, lasy namorzynowe i przybrzeżnych i rzecznych roślin. Część morska obejmuje kilka małych wysp i rafy koralowe[1]. Ekosystem morski jest bardzo atrakcyjny, z powodu istnienia tam koralowców[2].
Położenie
W pobliżu parku przebiega droga Route nationale 5[3]. Położony jest 280 km na północ od Toamasiny[2].
Flora
W lądowej części parku znajduje się 764 pierwotnych gatunków leśnych i 436 gatunków zawleczonych. Łącznie występuje ponad 1200 gatunków roślin. Często spotykane są palmy, które rosną od brzegu oceanu aż po szczyt Verezanantsoro. Zinwentaryzowano 47 gatunków palm, z których 2 są endemitami. Flora części morskiej składa się z 114 gatunków na trzech różnych siedliskach. Zaobserwowano 7 gatunków namorzyn na 10 występujących na Madagaskarze.
W parku możemy wyróżnić takie gatunki jak Galeola humblotii z rodziny storczykowatych, Dypsis antanambensis z rodziny arekowców, czy monotypowy gatunek Satranala decussilvae również z rodziny arekowców[2].
Fauna
W lądowej części parku odnotowano 77 gatunków ptaków, 13 gatunków lemurów, 17 gatunków gryzoni oraz 7 gatunków ryb słodkowodnych. Natomiast w morskiej części parku zaobserwowano 132 gatunków parzydełkowców, 179 gatunków ryb morskich, 16 stawonogów, 2 gady oraz 2 ssaki.
W parku żyje największy przedstawiciel lemurowatych – indris. Chociaż indris posiada zazwyczaj czarno-białą sierść, to populacje w Parku Narodowym Mananara Nord są całkowicie czarne. Ponadto można tu spotkać lemura wełnistego, palczaka madagaskarskiego, czy gatunki ptaków Calicalicus madagascariensis, pustułka malgaska, Euryceros prevostii oraz Coracopsis nigra. W morskiej części parku można spotkać takie gatunki jak Kyphosus cinerascens, Leiognathus equulus, czy gatunki rodzaju Hemiramphus[2].
Klimat
Klimat jest wilgotny z częstymi opadami i wysokimi temperaturami przez cały rok. Od listopada do marca obszar parku mogą nawiedzać cyklony[1].
Ludność
Ludy Betsimisaraka i Tsimihety są głównymi grupami etnicznymi w tym regionie. Trudnią się przede wszystkim rolnictwem uprawiając ryż, kawowce, wanilię i goździki[1].
Turystyka
Park jest dostępny dla turystów przez cały rok[1]. Wytyczono dla nich na terenie parku szlaki turystyczne[2].
Przypisy
| Parki narodowe |
|
|---|
| Rezerwaty ścisłe |
|
|---|
| Rezerwaty specjalne |
|
|---|
_2.jpg)
